|
||
|
||
فـــــردا
از ذره ذره جيوهء خود دست شسته ام در قاب استخوانی خود شيشه گشته ام بيهوده رو به روی من اينسان نشسته اي پاسخ نميدهم فرياد ميزنم: صبورالله سياه سنگ
دستگير نايل
سالار عزيزپور
معرفی "بزک چينی"، "لی لی لی حوضک" و دو کتاب ديگر
عبدالرحيم غفوری
انتخابات ـ منتخابات، تقلب ـ مقلب
فريد سياوش
محمود نظری
گل محمد حکيمی
افغانيان را آ شيان آسمان کشور ما شد سياه روزگار مردم ما شد تباه لشکر آواره ء ديده جفا بی پناه آزرده دل گمکرده راه ناتور رحمانی
سرشکم دامـــن محبوب تر کرد انیس داشتم من اشک نامی مرا بگذشت تنها و سفر کرد ز چشمم رخت بسته روشنائی مگر آهنگ آن نـــور نظر کرد نجيب بريد
نيم نگاهی به کتاب "نشنيدند سخن هر چه به قانون گفتم"
معروف کبيری
در سبق خوانی سبق می برد از اقران خویش عطيه حقجو
|
عبدالقادر بيدل در قلمرو تيوری ادبيات و نقد ادبی
داکتر اسـدالله حبيب
با اسم و رسم لسان الغيب زمانی آشنا شدم... داکتر عارف پژمان
راحلـــه يار
.... ناتور رحمانی
کبوتر امید آفرین رویا از حریم حیرت دل پر گرفت
چندیست این جزیرهءزوال سيد فريدون ابراهيمی
به شب سياهی بختم شفقی دوباره ريزد به هوای سرد مژگان که نخواند سرود باران ز دو ديده خون بريزم که اگر کناره ريزد به درون سينه ی من گل آتشيست برپا دل اگر شرر نگيرد ز کجا شراره ريزد صـــنم
واحد نظری
قصهء بی پناهی مرغان قصهء خشم باد و صاعقه ها قصهء مرگ و مير روزنه ها قصهء فصل های بی حاصل قصهء آب های بی ساحل سالار عزيزپور
كبك، پيرمرد است؛ پيرمرد، كبك است!
ناصر فرزان
که من نا خواسته چون قطره شبنمی که سحرگاهان روی برگ گلاب میپاشد و با نخستین تا بش نور خورشید محو میگردد عزيز عليزاده
کو،خانه؟ که گويمت:خرابش، کردی کو، سينه؟ که گويمت:کبابش، کردی، ما، را نه دلی، نه کلبه ی و نه کسی، آهی نفسی بُدم که ، آبش کردی!
داود درياباری
خاتول مومند
| |
استفاده از مطالب و عکسهای « فـردا» با ذکر نشانی مأخذ مانعی ندارد
This website is optimised with IE6+ and a screen resolution of 1024 X 768 or
higher
|