|
خون ناحق در تاریخ نمی خشکد بخاطر اینکه قاعدۀ حق در پویۀ زمان شکل می
گیرد، پخته می شود و به قوام میرسد. تبار انسان نیز ناگزیر است از همین
راه، صغارت و ناپختگی را طی کند و به کمال و بلوغ برسد و این تحول نیز
در تاریخ صورت میگیرد.
مقولتی از یونان قدیم به یادگار مانده که میگوید: جائیکه جمعیت است
حقوق است jus ubi socite ubi .
جماعات انسانی و حقوقی انسانی نیز لازم و ملزوم یکدیگرند. آنها همتبار
همدیگر می باشند ولی در مواردی صدها و هزاران سال نسل های انسانی یکی
پی دیگری آمده و رفته اند لیکن از حقوق آنها خبری نبوده و قاعدۀ حق در
مناسبات آنها غایب بوده است. هر آنکه زور داشته است کمزور را لگدمال
کرده و جان، مال، عزت و آبرویش را به بازی گرفته است. سالهای سال، برده
ها را از دم تیغ گذرانده اند و اگر طالب حداقل حقوق شده است، او را از
فراز صخره ای بزیر افگنده اند. فرا دستها برده ها را موجودی فاقد مشاعر
پنجگانۀ انسانی میدانستند. آنها را به چشم اشیایی میدیدند که راه
میورند و نفس می کشند ولی این قابلیت ها به ذیحق بودن آنها منتج نمی
شود. از همین سبب در اروپا برده ها را به چشم ابزار هایی میدیدند که رد
صورت کوچکترین نافرمانی واجب القتل میدانستند و به قربانگاه میفرستادند.
پس چه در دورۀ بردگی و چه در برخی از دوره های مابعد، برده ها را به
حرمان از حق حیات محکوم میکردند.
در عهد عتیق در خاورزمین، اقوام غالب، نه فقط اقوام مغلوب را تاراج
میکردند بلکه بیخ و ریشۀ آنها را از سرزمین آبائی شان بر می کندند و با
کوچاندن گروهی یک طایفه به نقاط دور دست یک فاجعۀ بشری را شکل میدادند.
اگر یک واقعیت تاریخی را بخاطر تعصب و تنگ نظری های مذهبی نادیده نگریم
باید اذعان کنیم که بنی اسرائیل یکی از آن اقوامیست که بارها رنج کوچ
های اجباری را به جان خریده است و با «ژنوسید» جباران تاریخ مقابل بوده
است. در این راستا قتل عام شش ملیون یهودی در آلمان و اروپای مرکزی
هولناکترین حادثه ای است که چشم روزگار بخود دیده است. در ذکر این
رویداد همین بس که بگوئیم که ناسیزم تنها دو ملیون کودک بیگناه را در
کوره های آدمسوزی نابود کرده است.
لیکن دریغ بزرگ این است که همین ملت یهود از آن همه دربدری و تباهی
عبرت ناچیز گرفته و در برخورد با ملت فلسطین همان رفتاری را پیش گرفته
که قبل از جنگ جهانی دوم به ظهور رسیده بود. شایان ذکر است که ضیاع جان
ملیونها یهودی در قارۀ اروپا به هیچ روی پیشامد ددمنشانۀ صئیونیست ها
در سرزمین فلسطین را بیرنگ نمی سازد. اگر جنون آدمکشی منجر به ضیاع حق
شود فرقی نمیکند نه آن آدمکش چه اسرائیلی باشد چه فلسطینی.
دانشمند بزرگ «فروید» آورده است: مجموع دستاورد فرهنگ بشری در قیاس با
اقیانوس غرایز انسانی به مثابۀ لایۀ باریکیست که بعضاً روی آب آشکار می
شود. اگر غرایز را افسار نزنیم با کوچکترین بی احتیاطی و فشارِ نفسِ
اماره از زیر، لایۀ فرهنگ را پاره می کند و توفان غرایز، تمام هستی
معارف انسانی را بر باد میدهد.
شبی به برنامۀ فارسی رادیو اسرائیل گوش میدادم. گفت و شنود آینشتاین با
یک خبرنگار را گذاشته بودند. پرسشگر از آینشتاین پرسید: چرا خود را
برای رسیدن به مقام ریاست جمهوری اسرائیل کاندید نمی کند. اگر چنین
چیزی را بخواهد حتماً پیروز می شود. آینشتاین پاسخ داد: پیش از اینکه
یک یهودی باشد یک انسان است. میکوشد به تمام ملل و نحل متحلق باشد!!
همان خبرنگار افزود: میگویند که شما بزرگترین آدم قرن هستید، شما چه
میگوئید؟
آینشتاین پاسخ داد: نه، بزرگترین آدم قرن، مهاتماگاندی است!
گاندی میگفت: وقتی شمشیر را به دور افگندم، دیگر چیزی جز جام محبت
ندارم تا برای آنان که با من دشمنی می کنند، ارمغان کنم!
همو می افزود: اگر قرار است بدست برادرت کشته شوی، بگذار او ترا بکشد
تا اینکه تو او را نابود کنی! بدینگونه و با این پندار ها، فلسفه عدم
خشونت یا «اهیمسا» تولد شد، فلسفۀ که از بدو نزاع هابیل و قابیل و نبرد
بین اهریمن و یزدان، همزاد انسانهای نیکومنش بوده که علیه شیطان رزمیده
اند.
صاحب این قلم، کتاب «هولوکاست» تأ لیف ارجمند و بی نظیر جناب «اردشیر
بابک نیا» را یک اثر بغایت عالی، پربار و انساندوستانه میداند که در
نوع خودش بی همتاست. آقای اردشیر بابک نیا، ده سال تمام قلمزده، تا
چنین مجموعۀ حجیم و گران ارج را تحویل پژوهندگان تاریخ داده است. این
کتاب در ۲٥۰۰ صفحه تدوین شده و مشتمل بر صد ها تصویر و سند تکاندهنده و
تاریخی میباشد که در کمتر اثری میتوان آنها را سراغ گرفت. همچنین آقای
بابک نیا نه فقط به تراژیدی هولوکاست پرداخته بلکه حوادث مشابه و مماثل
از گونۀ قتل عام ارامنۀ دولت عثمانی توسط ترکها را نیز برشته کشیده که
مزیت دیگر این کتاب شمرده میشود.
نویسندگان کلوپ قلم افغانها در سویدن، با تحسین و آفرین فراوان این اثر
پر محتوا را سبک و سنگین کرده اند و آرزومند هستند که اهل مطالعه و
پژوهش آنرا دریافت بدارند و از ابواب و جستارهایش فیض ببرند.
برگشت
به صفحهء اول
|
