زهــــره سحـــر
چند سرودۀ کوتاه از:
زهره سحر
گر عشق نميبود
گر عشق نميبود
شايد که کوهها
لعل و زمردی
در قلب سنگ خويش
پنهان نمينمود
گر عشق نميبود
زامواج پر تلاطم
در سينه های آب
طوفان نميجهيد
گر عشق نميبود
آبي آسمان
با اختران شبتاب
فانوس رخ نداشت
گر عشق نميبود
خاک و زمين خشک
اندر درون دل
گل را، گياه را
بشگفته مينمود؟
گر عشق نميبود
خورشيد روح فزا
با پرتو زرين
بر بر و بحر و آدم
تابنده مينمود؟
عشق است که خدای
اسم حبيب خويش
روی در بهشت
تصوير ميکند
تصوير ميکند
[][]
رهايی
ايا سفير روزهای رستنم
آيا هنوز هم هوای نيامدن داری؟
دلم،
- اين فسرده و شکسته ز غربت -
زندانی قفس سياهيهاست
بيا!
و با حقيقت وجودت
پرواز کبوتران خيالم را
نويد ده
[][]
هيولا
کی ميداند؟
من
از کدامين تبار خلقتم
که اينچنين اسيرم
مگر نه پديدۀ روزگار جنگم؟
آموزشگاهم کشتن و غارت،
همدمم وحشت و هجرت،
سرم اندودۀ سياهيها،
نفسم دود و باروت،
دلم آيينه نفرت،
تنم زخمين،
و روحم
در گرو زنجيرها
کی ميداند؟
من
از کدامين تبار خلقتم؟
[][]
جبر
اين جسم و روح ناتوان ما
به زنجيرهای جبر بسته است
آه اي خدای مهربان!
فهمی،
عشقی،
يا توفانی
- که طغيان کنان کليدی باشند
و فرو شکنندۀ زنجيرها
و جسم و روح مان را
رستگاری بخشند
تا
اگر آزاد نزيستيم
آزاد بميريم
[][]