ســيد فريدون ابراهيمی
ســــيد فريدون ابراهيمی
هنوز دختر کابل ستودنيست
چنان وديعهء مقدس
چشم هايت
پر از حرف های خداست
در پشت لب هايت کدامين واژهء زيبا
گيرمانده
که گناه استراقش را
بر من ببخشی
ـ بايد.
در محضرت
نگاهم می لرزد
دستی بکش بر زخم هايم
کولی!
پر از ترانه ام کن
پر از الهام
■■■
باور کنيد
با همه خستگی هايش
هنوز دختر کابل ستودنيست.
دفترچهء لبالب زخم
سروش سبز و سرآهنگ رود آزادی
بلند معنی بود و نبود آزادی
ورق ورق شده دفترچهء لبالب زخم
زجاج خاطره های کبود آزادی
سرود ملی شفاف شبنم و گل سرخ
مبارک آيه، مبارک سرود آزادی
اميد بودن و مفهوم عاشقانهء مرگ
مقال آتش و تمهيد دود آزادی
طنين نغمهء محزون آخر ديدار
ترنگ تازهء ديد و درود آزادی
دوباره پنجره را باز کن دوباره بيا
ميان متن زمان ايستاده ام تنها
چه خوار و خشک و پلاسيده مانده ام شيدا
درخت باور من شاخه شاخه خشک شده
تکيده برگ اميدم ز حال و از فردا
■■■
ز دور دست طنين به خون شدن آيد
مگر د وباره سپيدار ها شکست آنجا؟
■■■
سکوت می شکند بند بند باغچه را
نکرد زمزمهء عاصيانه يی دريا
کنونکه حوصله ام قطره قطره ريخت به خاک
دوباره پنجره را باز کن دوباره بيا
از «خط بی خاصيت زمان» مجموعهء سروده ها