ماهر مومند
احمد ماهر مومند
غزل
دژوند رنګين ماښام ؤ، ترڅنګ مې ناست جانان ؤ
خاموشه شان فضاء وه، خفګان ورته حيران ؤ
دغم سينه پرې شوې، دهجر کوڅې شاړې
خوشحال لښکر راغلی زمونږ په عشقستان ؤ
آسمان ځمکه کې مينه، صحرا چمن کې مينه
بس هر طرف وه مينه همدغه مې ارمان ؤ
دعشق په مدرسه کې مجنون زما استاذ ؤ
دننګ په مدرسه کې استاذ زما افغان ؤ
ترډيرې مودې وروسته د کور ورډبيدلی
سوله وه راغلی بې جګړو افغانستان ؤ
دملک درې او دښتې اغوستی شين کميس ؤ
په هرې خوا بهارؤ، فرارترې نه خزان ؤ
آريا که خراسان که د نن افغانستان دی
په ما باندی ډيرګران دی، پخوا راباندې ګران ؤ
ژر شه ای مومنده اوس تعبير غواړه له ربه
کتلی دې بيا خوب دی پخوا زما ګمان ؤ
اپريل 2000