محمد احسان پاکزاد
محمد احسان پاکزاد
سنگ دل
بگذار تا زمهر تو ای یار بگذریم
ما را دگر خوش است که بی یار بگذریم
تا اشناست با تو دلم روز ما شب است
" بگذار تا ازین شب دشوار بگذریم "
جور و جفا، تغافل و نازت زحد گذشت
دیگر بر ان سریم که ز هر چار بگذریم
از بس کشیده ایم ، جفای پری رخان
زین پس ز خیر هر مه گلنار بگذریم
دارو مده که درد ، مدا وا نمی شود
بهتر همین که با تن بیمار بگذریم
عمرم بسر رسید و نشد لحظة که ما
اندر دل چو سنگ تو ای یار بگذریم
دل مدت است بهر وصال تو می طپد
خواهم کزین معامله یکبار بگذریم
تا مرغ دل دوباره نیفتد بدام عشق
بگذار تا زمهر تو ای یار بگذریم
یاد او
دل به یاد تو می طپد هر دم
ای نگاهت دوای هر دردم
با تو سر سبز میشوم چو بهار
بی تو خشکیده شاخه ای زردم
با تو با افتاب هم سخنم
بی تو چون یخ فسرده و سردم
رخصتی ده که در برت گیرم
با وصالی که دور تو گردم
تو شهی من گدای درگهی تو
بارده ، ورنه جان دهم در دم
زره سان در هوای بارگه ات
محو گشتم، به دور خود گردم
گر سرم را زتن جدا سازند
از تو ای دوست بر نمی گردم
درد عشق تو دارم و زان روی
از تو باشد علاج هر دردم
گر برانی و یا که بنوازی
باز، سوی تو بار می گردم