بيرنگ کوهدامنی
از ارغنون جان
خواهد دلِ ملولم، بر ياد ِ يار گريه
بر ياد ِ يار گريه، دور از ديار گريهچندين بهار بگذشت، دور از ديار و يارم
يخ بسته در گلويم، يک جويبار گريهاز ارغنون ِ جانم آهنگ ِ گريه خيزد
وقتيکه ميکنه سر، ابر ِ بهار گريهمرغ ِ شبانه و من، داريم هردو، شب ها
او بيشمار ناله، من بيشمار گريهبر ياد ِ رفته ياری، مانند ِ سوگواری
با باد ناله دارم، با آبشار گريهتا کی کنم ندانم، از دست ِ درد ِ غربت
در صبحگاه روشن، در شام ِ تار گريهای سر زمين دورم، ديوانه ام غمت کرد
خواهد دلم بيادت، ديوانه وار گريهيارب! کدام دارد، تأثير بر دل ِ تو ـ
زاری کنم به پيشت، يا زار زار گريه؟30 سپتامبر 2002 , لند ن