عـــزيزالله ايمــا
چند سروده از
عــــزيز الله ايمـــا
دوری مقصد به قدر دستگاه جستجوست
پا گر از رفتار ماند جاده منزل میـــشود
بیدل
ودر پهنای شب
ودر پهنای شب
فریاد
خاموشی ست
گلویم سرخ شد
چشمم نمی بیند سپیدی را
فقط ره میتوانم رفت
بی تشخیص
که بیهوده تپیدن
به زتسلیمی ست
مردن را.
تمامت پنهان
همیشه از پس دیوار نام
همیشه از عقب شیشهء غبار آلود
همیشه از چپ
راست
نگاه باید کرد.
ایا تمامتِ من!
همیشه در پسِ ابعادِ جلوه
میمانی
همیشه
پنهانی.
سویس ـ زمستان 1380
خالی ز پری نام رفتیم
مایـــیم و طـــلوع آفــــتابی
ترسندهء هولهای خـــــوابی
چشمی که نشان راه جویــد
هوشی که ـ کجا پناه جوید؟
لب زمزمــه خوان آرزویی
پا سلسله دار جستــــجویی
دل در جدلِ همیشــه با خود
مشغولِ شد و نمیشه با خود
هرشامگهی به بام رفتــــیم
خالی زپری نــام رفـــــــتیم
[][][][][][]