ســـروده ای از آتش
افروخته
حضوری گربه شهر دل بیاری
زفرط شادمانی اشک بارم
به جذابیتت محوم نمای
غرورچهره ات را دوست دارم
تن زیباوجسم ناز نازت
کرامت است از بار کرامت
کجا من واژۀ قامت بگویم
که قامت نیست آن باشد قیامت
نمیدانم که چشمان سیاهت
چه افسونء نهان در خویش دارد
چو میبیند به ناگه سوی چشمم
زراه دیده بر دل عشق بارد
گهی باشی عظیم و پاک و قدسی
گهی چون شعلۀ آتش فروزان
کدامین نام را اسمت بخوانم
خدائی یا که انسان یا تو شیطان
آتش افروخته