دوکتور رضأ بهمنش

شیشه و سنگ

شیشه،
سنگ،
کودک،
جنگ،
کودکی سنگ به دست،
بفِکند سنگ به دور،
آمد آواز شرنگ، شنگ، شرنگ،
از قضأ شیشهء همسایه شکست.
*****
همه گویند که شیشه است ز سنگ
این شفاف و صاف وصیقل، پاک وبیرنگ،
وان مکدر، لوث وآلوده زِزنگارو زِ رنگ.
این یکی دختی است زیبا وقشنگ،
وان یکی مادر زشت وقبیح،
قبحهء پتیاره وآلوده به ننگ.
آن یکی آن وچنان است
این یکی این وچنین است
*****
ما که هستیم وچسانیم؟
... ماهم اینیم و هم آنیم
هم به خود شیشه و با هم سنگیم
ما همان کودک بازی گوش،
شادِ بشکستن و افکندن و آوازِ شرنگیم،
آری آری همه ما فاتح جنگیم،
ما هم آن کودک و هم شیشه وسنگیم.
*****
 

«»«»«»«»«»«»

ادبی ـ هنری

صفحه^ء اول