پیکارپامیر
حکایت خاک
ای یار خوشخرام ِمن و نازنین من
وای خوشنمای خوش سخن ِسرزمین من
آندم که دیده باز به روی تو می شو د
پَرمی کشَد کبوتر ِجان ِغمین من
هرجا حکایت ِ اثر ِخاک ِ کوی توست
آنجا بود علا مت ِ نقش جبین من
از فیض روشنایی خورشید روی تو
صد کهکشان ستاره بود درکمین من
قد می کَشَم چو سرو به باغ ِحضورتو
ای صورت ِخوش ِتو بهشت بر ین من
شهباز چشم مست سیاه تو ای عزیز!
ازسر برَدَ خمار و زدل کیش و دین من
مِهرتو نقش بسته بجان و دلم چنانک
موج ِ خیال ِ وصل ِ تو باشد یقین من .
«»«»«»«»«»«»
ادبی ـ هنری