سعادت پنجشیری
غریو آهن
دشت را، رنگ بنفش گل خار
چه فریبنده پیام آور فردا کرده
خانه را،
سبزه و برگ و گل رنگین پلاستیک هر سو
در فروغ نگه ی کاذب برق
بوسه گاه دل رؤیا کرده
باغ را، دام نشانده ست صیاد
با صدا و سخن مرغ اسیر
سهره و سار و قناری همه اغوا کرده
کوه را، گریه ای ناجو و بلوط
از کمین و تپش بمب ته ی صخره و ریگ
بی سرود و گذر شیر و پلنگ، آهو و مرغ
تک و تنها کرده
به کجا باز برم این دلک خسته ای خویش
دود و آواز غریوی آهن
همه جا در سر و گوش و نفسی
سخت مأوا کرده
سخت مأوا کرده.
(۱ جولای ۲۰۰۹)
«»«»«»«»«»«»
ادبی ـ هنری