محمد زرگرپور
تیغ نرم
از کلید کعبه
تیغی سا خته اند برّنده
زبان می برّند و گردن
مصلح اند و خیّر!؟
درودی بی سر
نثار لباده پوشان فصل باد ! که
پوشیده اند ، تعفّن مقبوض خویش را
از چشم شوران متوقع
چون کبک ! ؟
بخت بد
خصلت شور چشمان هم
مدتی ست که نا زا ست .
«»«»«»«»«»«»
ادبی ـ هنری