همایون « مجید »
شَبستان کابل
مـن عاشـق ترانهٴ یارا ن کابلـم
دیوانـهٴ نـوای جوا نا ن کابلـم
محوطلوع ماه وغروب ستاره گان
شام وسـحر به یاد شبسـتا ن کابلـم
شبهای شهرمن همه زیباود لکشست
پروانه سا ن اسیـر چراغا ن کابلـم
دریا ودشت ودرهٴ ﺁن ماٴمن مَنست
ﺁهـوی مسـت کـوه وبیابا ن کابلـم
هرذره خاک میهن من سَجده گاه من
در کعـبه نیـز ساجد ایـوان کابلـم
عطرگل وبنفشه وریحانم ﺁرزوست
پروردهٴ هـوای بهـاران کابلــم
19.08.07
بهار آیینه
زکوچهٔ زلف یار٬ بوی بهارم رســید
زعطر آغوش او گل به کنارم رسید
غنچهٔ جانم شگفت ٬ ازنفس تازه اش
گلشن دل شد جوان٬ بخت بکارم رسید
بروی چون ماهتاب یا ورق سیم ناب
حریر زلف سیه در شــبِ تارم رسید
آیینه ها شد بهار ٬ پنجره ها گل نثار
ساقی سیمین عذار بهر قرارم رسید
رفت زگیتی خزان ٬ به جلوه آمد بهار
به پای گلهای باغ ٬ گاهِ نثارم رسید
وصلش اگرآتش است آمدنش بس خوش است
شدغم وهجران گذشت بوس وکنارم رسید
05.03.08
خزان زرنگار
چه زیبا دامن افشـانده خـزان زرنگار اینجا
طلایی مهرگان ﺁورد ز زرنقـش ونگار اینجا
سراسرباغ رنگین شد زنقش خامهٴ پاییز
زگلشن دامنش چیده زَمَردین بهار اینجا
زبُن لرزاند باد سرد پا یـیزی درختان را
رباید با سرانگشان خونین برگ وبار اینجا
چودامن میکشد باد ٬ یک گلستان برگ میلرزد
چه بیرحمانه میریزد به گلشن برگ وبار اینجا
به پای هر درختی برگریزان غصه میکارد
به زیر گلبُن گل د ست غم کاریده خار اینجا
جفای باد پا ییزی زگلبن کرده مهجورش
که هر برگ چمن نالد زهجران بهار اینجا
15.10.08.
«»«»«»«»«»«»
ادبی ـ هنری