سید همایون شاه (عالمی)
فغان
بیهوده نه من فغان برآرم
فریاد ، بر آسمان برآرم
ظلمت همه جا فرا گرفته
در قلّت ِ نور جان برآرم
بر ملّت ِ خویش زار گریم
از شرم عرق چسان برآرم
دست ِ همه در طلب درازست
شرم است که در بیان برآرم
آن غیرت ِ ما فرار کرده
کو؟ عزت ِ در میان برآرم
بیماری فقر را دوا هست
در درد حریص گمان برآرم
پنج پنجه کند فرو دهن را
کو حرف کز آن دهان برآرم
در کله ی مدعی حیا نیست
تیر ِ سخن از کمان برآرم
هر سو نگری منافقی است
گر حرف درین میان برآرم
دو پشت و دو روست مردمانی
تا پرده ی ِ این زمان برآرم
هر سونگری چه رشوه خواری
کمبود ِ حیّا ست آن برآرم
این خانه به دست دزد افتاد
از دزد نه یک قِران برآرم
بر کار شکن چه اعتمادی؟
از جهل چه کار دان برآرم ؟
در مستی ِ پول غرق گشتند
در گفتن ِ حق زبان برآرم
بر چوکی نشسته کهنه پیخان
کو؟ بازوی کز جوان برآرم
هر دانه ی اشک طفل احساس
فریاد چو طفلکان برآرم
گاهی به امید ِ نو جوانان
گه چشم به بانوان برآرم
پُر گشت دلم ز ردّ ِ قانون
هر نسخه ی زر فشان بر آرم
خورشید شوم به پخش قانون
تاریکی ِ اختران برآرم
هر جوهر ِ حق برون بیارم
موزون کنم و روان برآرم
آن روی سیاه رشوه خواران
رسوا کنم و عیان برآرم
آن نان حرام و دیگ و کاسه
از سرمه ی دیگدان برآرم
از بین ِ گلوی ِ زورمندان
من حاجت ِ بی کسان برآرم
تا عرش برای ملت ِ خود
فریاد به خاکیان برآرم
در هر نفسم ز نعره ی حق
حماسه ی جاویدان بر آرم
از بال ِ هما (همایونم) من
کی طعمه ز استخوان برآرم
3 نوامبر 2009 م
وزیر اکبر خان مینه
کابل – افغانستان
«»«»«»«»«»«»
ادبی ـ هنری