فوزیه یلدا
اندوه
به باغ خـاطـره هامیـکشد خیـال تــرا
ز هـــــر گــذ ر به نـــگــاه ســــراغ مینـــگـــرم
بــه شـــوق دیـدن تـو دور هــا و هر چمــنی
که رفــته ای به رهـــی دل بـه داغ مینـــگرم
* * *
د مــیـده ای به ســـرودم به ریــشـه های تــنم
رسـیده ای چو بهـار و ســرور دیـــدهء مـــن
شـــگفــتـه گشــتی گـــــذر گاه داغــدار دلـــم
تـــنیده ای به نوا های شــب رسیــــدهءمــــن
* * *
خـــزان رسیده به گلبــاغ رنــگ پیراهنــم
گلوی این دلم از اشک و آه ناله بــــسوخـــت
ز برگ ســــرد نفس شاخه شاخه آه تو شــــد
سکوت بیتو به شـــبرنگ ماه ناله بـــسوخت
* * *
صــدای ســـبز تــــو آوای روز شـادی مــــن
ببــر تو زیـن دل مـن زخـم هـای داغ مــــــرا
بـــبر تو اندوه شـــب های درد و غصــهءمــن
بگـــــیر تو از دل شــب گریهء ســراغ مــــرا
* * *
در یــــن کویــــر نفــــس بـی بـهار میــمیــرم
به دام گرفته الم مــــن اســـیـر میســوزم
به باغـــبان دل ســـنگ این زمــانه بگــــوی
شرارغصـــــه ودردم چه دیــــر میســـــوزم
«»«»«»«»«»«»
ادبی ـ هنری