سید همایون شاه (عالمی)
همای ِ عشق
نفس یاری دهد ار خفه کی سازید آوازم
فلک را لرزه اندازد نوای هر رگ سازم
قبول ِ رحمت ِ فیض ِ حضور یار میابم
نوا تا از رگ ِ سازم به رسم ِ عجز اندازم
خدنگ شک نمیاید هدف را راست از پیکان
یقین آورده بالی را توانمندی به پروازم
زمین ِ تیز گرد ِ ما زمان ِ عمر میکاهد
گذشت ِ کار و بار ِ من نباشد قرض پردازم
ز باد عذر خواهی ها نشد خشک آبرو هرگز
خبر تا آبرو گردد سخن را زود میسازم
تفکر سیر ِ دیدم را به فرق آسمان برده
تحیر آفرین دیدم محیط ِ چشم ِ غمازم
نشد شاکی دلم از مدعای چرخ مبهم ار
به این گرد ِ خجالت ها ببین مردانه میتازم
خیال ِ روی جانانم چه گشن انجمن دارد
نوای ِ بلبل ِ شوقم ز حسن ِ یار گلبازم
مثال ِ شبنم ِ اشکم فتاده روی برگ گل
که دارد آرزوی گل که گوید روی آن نازم
چه موج جوش گل دارد خیال حسن میبینم
ز فرط شور ومستی ها فلکرا سر براندازم
همای عشق میبینم ازین رو بس (همایونم)
قمار ِ عجز و امیدم چه میدانی نمی بازم
14 اکتوبر 2009م
وزیر اکبر خان مینه
کابل - افغانستان
«»«»«»«»«»«»
ادبی ـ هنری