فرزانه ف
تقدیم به الهه که نتوانستمش
سرود و ترانه بیاموزم.او که با
سکوت اش ورشکسته ام ساخت.
اکنون افتاده ام و رفتن اش را خیره
مانده …
بیا الهه خاموش سرد تنهایی
کجا روی به تن خسته در هوای سفر
کجا قیامت سنگ سکوت صبر ترا
نوای خواهد بود؟
کجا شکست سکوت ات
صدایی خواهد شد؟
بیا الهه خاموش و بی صدای دلم
گشای مشت دلت را سکوت را بشکن
بیا و نغمه چشمان روشن خود را
میان واژه بریز
و بگوش ما میخوان
گشا در قفس تنگ بی صدایی را
9 Wiesbaden 15-09-0
«»«»«»«»«»«»
ادبی ـ هنری