بشیر شیوا
غزل
تو خیل چلچله ها را شماره میکردی
غلط نموده دوباره ، دو باره میکردی
تو با صدای پراز عاطفه و احساست
جدا جدا به تمامش اشاره میکردی
تو آسمان و هوا را مثال مال خودت
به اختیار دل خود اجاره میکردی
و هرچه در نظرت نا پسند میامد
بسوی آن به تنفر قواره میکردی
بدست های تو دیدم دریغ آن لحظه
که نامه های مرا پاره پاره میکردی
حس می کنم تمام جهان دشمنم شده
ِآب و هوا،زمین و زمان دشمنم شده
حس می کنم میان همه جاده های شهر
پیرو جوان به حد توان دشمنم شده
حس می کنم که مرد گدایم به کوچه ها
حس می کنم تمام سگان دشمنم شده
حتی خیال می کنم ای دوست،ای رفیق!
این زندگی به شکل نهان دشمنم شده
«»«»«»«»«»«»
ادبی ـ هنری