لینا روزبه
سیاستمداران و استخبارات
پاکستان مسبب بقای آن کشورند.
در حالیکه حکومت جدید اوباما فقط چند ماه قبل روی استراتژی جدید در بخش دو
کشور افغانستان و پاکستان فعالیت مینمود که طبق ان توجه روی افغانستان
متمرکز بوده و امداد ها چه در بخش نظامی و چی در بخش مدنی به ان کشور تعلق
میگرفت دیری سپری نگردید که این استراتژی که حتی فرصت اجرای کامل را نیافت
تحت غور قرار گرفت. حکومت اوباما بیان داشت که تا زمان ختم این غور اعزام
عساکر را به افغانستان بتعویق خواهد افگند.
هفته گذشته در یک جلسه استماعیه دو سناتور ارشد ایالات متحده، جان کری و
ریچارد لوگر با استفاده از خطابه های یک سیاستمدار پاکستانی و دو نظامی
امریکایی در مورد اوضاع در منطقه تحول جدید را در عرصه این استراتژی در عطف
توجه بر پاکستان و قرار دادن افغانستان در رده دوم تلقی نمودند.
این در حالیست که خشونت ها در افغانستان در حال افزایش است و حملات طالبان
به مناطق و ولایات امن افغانستان نیز رخنه نموده است. در حالیکه اهمیت
افغانستان به جامعه بین المللی در بخش مبارزه با دهشت افگنی واضح است هراس
پاکستان از عطف توجه بر افغانستان باعث گردید تا مبلغین سیاسی خبره ان کشور
در واشنگتن به تبلیغ برتری پاکستان بر افغانستان اغاز نموده و سفر های مکرر
اصف علی زرداری رئیس جمهور پاکستان به ایالات متحده نیز تحول جدیدی را در
عرصه رونما نمود.
از جانب دیگر بشکل غیر مترقبه حضور طالبان در دره سوات! که زمانی در ان
خارجی ها بدون دغدغه به تفریح میپرداختند و این محل برای دهه ها یک محل امن
برای سیاحین بشمار میرفت اغاز گردید و حکومت پاکستان اعلام نمود که طالبان
در ان کشور به فعالیت های گسترده دست زده اند. بعد گروهی از این طالبان تا
به شهر راولپندی در نزدیک اسلام اباد انتقال داده شدند و بعد از چند روز
دوباره به سوات و بونیر منتقل گردیدند. اردوی پاکستان متعهد گردید که در یک
جنگ نامرعی با این تندروان خواهد جنگید و سناتور کری و سناتور لوگر
بلافاصله ارسال 1.5 میلیارد دالر امریکایی را به ان کشور برای پنج سال
تصویب نمودند که جمعا هفت اعشاریه پنج میلیارد دالر کمک غیر نظامی میگردد و
این لایحه بنام قانون کری و لوگر نامیده شد. از جانب دیگر وزارت دفاع
ایالات متحده با تقاضا های پرداخت سه میلیارد دالر کمک نظامی به پاکستان
روبرو گردید.
در حالیکه سیاستمدارن پاکستانی و مبلغین انان مصروف ارسال درخواست های خود
برای کمک های نظامی و مدنی بودند. انفجار یک بم در هتلی در اسلام اباد و
وقوع چند حادثه از قبل طرح شده در ان کشور اوضاع را به جامعه جهانی وخیم تر
از انچه بود بنمایش گذاشت. این در حالیست که جنگ ادعا شده اردوی پاکستان در
صوبه سرحد بدون اجازه به خبرنگاران جهت پوشش خبری ان ادامه داشت و فقط گه
گاهی تعدادی از خبرنگاران همراه با نظامیان پاکستانی با پرواز با هلیکوپتر
بر فراز این مناطق اجازه می یافتند تا از ان دیدن نمایند و یکی از این
خبرنگاران اروپایی در گزارش خود گفت که اثری از جنگ و درگیری را در مناطق
ندید.
استخبارات پاکستان و سیاستمداران پاکستان بخوبی میدانند که چگونه از اندک
منابعی که در دست دارند برای فریفتن جامعه بین المللی و کسب امداد و توجه
لازم به کشور خود از ان استفاده نمایند. این منابع شامل استفاده از رهبران
طالبان و دیگر تندروان و اجازه حضور متواریانی مثل گلبدین حکمتیار و یا بن
لادن و دیگر دهشت افگنان در خاک ان میگردد. بخش دیگر استراتژی ان کشور عدم
توجه به مردم در صوبه سرحد و به انکشاف ان منطقه است که محلی امنی را برای
انجام ماموریت های از این نوع برای ایجاد تنش در منطقه چه در بخش کشمیر و
چه در بخش افغانستان فراهم می اورد. مقالات متعددی در مورد روابط مخفی میان
ای اس ای با رهبران طالبان و دیگر تندروان بنشر رسیده است که خود بیانگر
فعالیت تقریبا همزمان و متفق ایندو ارگان است.
از جانب دیگر سیاستمدران پاکستانی به اسانی توانسته اند تا مقامات ایالات
متحده را به بازی گرفته و از امداد رسیده از جانب ان کشور بنفع اردوی خویش
استفاده نمایند. از سال 2004 تا سال 2007 هفتاد و شش فیصد کمک امریکا به
اردوی پاکستان که بالغ بر دو اعشاریه دو میلیارد دالر میگردید بدون اینکه
مشخص گردد این پول به کجا و در کجا به مصرف رسیده است به پاکستان پرداخت
گردید. وزارت دفاع ایالات متحده برای پاکستان سیستم دفاع راکت را در منطقه
یی بنا نمود که در ان فعالیت تندروان حتی وجود ندارد و احتیاجی به ان سیستم
در ان منطقه نبود. پاکستان حدود بیست و دو اعشاریه سه میلیون دالر را از
وزارت دفاع ایالات متحده برای بازسازی هلیکوپتر های خود دریافت نمود در
حالیکه پنجاه و پنج میلیون دالر دیگر نیز قبلا به همین دلیل به ان کشور
پرداخت گردیده بود.
بقای پاکستان را میتوان در سیاستمدارن و مبلغین سیاسی خبره، سرویس
استخبارات فعال و دیپلومسی دانست که هر بار توانسته اند تا توجه را از
افغانستان و حتی هند به سمت کشور خود مبذول داشته و تا حد ممکن از کمک
جامعه جهانی برای تقویت مدنی و نظامی خویش استفاده نمایند. برای کشوری که
موجودیت یک افغانستان با ثبات و شگوفا را هرگز بنفع خود نمی بیند باید گفت
که پاکستان در طول چند دهه توانسته است که موفقانه از عهده این وظیفه بدر
اید و اگر سیاستمدران افغانستان بزودی نیاموزند که سیاست به چه معناست و
دیپلومسی به چه نوع برخوردی با دوست و دشمن ابلاغ میگردد پاکستان برای
همیشه توجه را از افغانستان روی هر موضوعی خواهد ربود و افغانستان طوریکه
اکنون حکومت اوباما میگوید "بستگی به پاکستان خواهد داشت" سناتور کری در
جلسه استماعیه خود واضحا گفت که "هر تصمیمی که ما در بخش افغانستان اتخاذ
مینمایم باید با در نظرداشت پاکستان اتخاذ گردد و تاثیری را که این تصمیم
بر پاکستان خواهد افگند"
ایا افغانستان باز هم به پاکستان باخته است. بدون شک، و پاکستان این پیروزی
را مدیون سیاستمداران و سرویس استخبارات و پلان های گسترده ان است وگرنه
رقابت این کشور تازه بنیاد و بدون اساس با هند و افغانستان و پیروزی در ان
کار اسانی نیست.