یلدا فاریاب

     گل انتظار
                          


ببــــراین پیـــــام ما را بگـــــو آن نگــــار ما را
زچـــه رو نـــهان نمــــودی غـــــم آشکار ما را
به خزان غــــم نــــشانــــدی دل بیقــــرار ما را
         
ز چه جـــوهــــر آفریــــدی دل داغــــدار ما را
که هزار لاله پوشد پـــس از ین مــــزار ما را
                *        *
بعـــد یک نگاه گرمت بعد یک جدایــــی دردی
تو چرا نپرسی  از من خموش و سکوت وسردی
خـــبرم نگـــیری از مهــر ز جفا رسیـــده گردی
     
تن من چرا بسوزی که خود این گــناه کـــردی
تــــو که بوســه گاه کــردی لب پر شــرار ما را
              *        *
نه دمیدی  چون نسیمی سوی این حد یــــقه دیگر
نه نظر نمــودی بر من  غم جان من فـــــزون تر
زجفای تو جهـــانم شـــــرر اســـت شرارو اخــــگر
    
چه کنم جز اینکه گویم : بنگر به لطــــف بنــــگر
د ل گــــرمســـــــوز ما را رخ شرمســــار ما را
               *    *
زکفــم تــــوان گرفتــــی ز بــــرم  قـــــــراردوری
گــــل انتــــظار نشـــــا نـــــدی ز بر کــــنار دوری
زجــــفای خود کشـــیدی تــــن مــــن به دار دوری
   
زسرشک نم  فـــشا ندی به بنفــــــــــشه زار دوری
که ز بــــــوته ها بچـــــــــینی گل ا نتــــــظار ما را
           *       *
نه تــــرانه  وصدایــی ز د لــــم فســــــانه گــــوید
نه ســــــــرود شــــا د مانـــی نه گـــل وفا که بوید
نه زشام تار( یلدا ) سحــــــری که را ه جـــویـــد
      
نه زکــوی جان  (سیمین) نه گلی نه سبزه روید
دل رنـــگ بو پســـند ت چه کــــند بــــهار ما را


 

«»«»«»«»«»«»

ادبی ـ هنری

صفحه^ء اول