دوکتور سمیع حامد
غزل
گل شدن مشکل اگر باشد علف هم میشوم
ای وطن ! تا باغ گردی برگ و شبنم میشوم
میشوم یک کهکشان باران برایت ، گر نشد
پیش پای پونه یی درخاک تو، نم میشوم
خون من گر تازه سازد یک شقایق را بس است
خواب دیدم گرچه یک دریاچه زمزم میشوم
سرزمین من ! بهشتی خواهمت اما کنون
گل، پرنده،چشمه،هرچه میتوانم می شوم
گل، پرنده،چشمه...شاید آنقدر دشوار نیست
قول محکم می دهم این بار آدم میشوم
غزل
سنگسارم میکنی تا سنگ گردانی مرا
سنگ گردانی و پیش راه ما مانی مرا
کورخواندی! من نمیمیرم ،تلاطم میشوم
میرسم با موج های سنگ و میدانی مرا
زخم آتشپوش من فوارهء فریاد هاست
هرقدر کوشش کنی خاموش نتوانی مرا
خسته گردی از زدن ای ظالم و من نشکنم
گُل کنم حتا اگر در گور بنشانی مرا
«»«»«»«»«»«»
ادبی ـ هنری