|
دوکتور رضأ بهمنش
انگور کوهدامن
مهرتوصحرای دل را چون لاله ولادن گرفت
چشمه ساری ازتوکوهم سبزه دردامن گرفت
خال هــندوی رخت، شاهـد شــهـد لـب اسـت
انگبین زنبور فیض زانگورکوهدامن گرفت
آنچنان چشمانِ مستـت دل زدسـت مـن ربود
رابضی کاندر به چنگش بچهء پاژن گرفت
نـازِ یارم رفــته بالا، تـا نیـازم شـد فـــزون
هرچه حرف مهرگفتم دشمنی با من گرفت
ازجفایش اشک وخونِ دل بسی فوران نمود
مزدِخود مرجان ولـؤلؤ، یار ازدامـن گرفت
نبـضِ خـونِ گرمِ من در تـو کـارآئی نکرد
دورازین کوره کجا شکلی دگـر آهن گرفت
از "منِ" خود کاستم، خلط با تو "ما" شـدیم
"ما"چو پیش از"من" فتد معنی مأمن گرفت
«»«»«»«»«»«»
ادبی ـ هنری
صفحهء
اول
|