قادر رحیمی
اتحادیه رشوه خواران
در کشور های که حکومت دموکراتیک دارند و مردم به سرنوشت خود حاکم هستند،
سستم اقتصادی بازار ازاد را انتخاب می کنند تا از همه آزادی های مدنی
برخوردار شوند. از فواید بازار آزاد اینست که همه در بازار، آزاد هستند.
هرچه خواستند می فروشند و هر چه هم خواستند می خرند. هیچ کس هم به خرید و
فروش شان مداخله ندارد.
به همین ترتیب قیمت ها را نیز وجدان بیدار فروشنده ها تعیین می کند. نه
فروشنده در تعیین نرخ فروش محدودیت دارد و نه هم خریدار می تواند از قیمت
بالا گله یا شکایت داشته باشد. خریدار حق دارد تصمیم بگیرد که جنس را بخرد
یا نخرد، اینکه فروشنده به چه قیمت انرا می فروشد مربوط است به بازار و
بازار هم در تعیین قیمت ها ازاد است و از همین سبب نیز آنرا بازار ازاد می
گویند.
از فواید دیگر بازار آزاد و دموکراسی تاسیس اتحادیه ها است. همه اصناف حق
دارند اتحادیه بسازند تا منافع صنفی خود را حفظ نمایند. بعضی ها گله دارند
که چرا در دولت رشوه ستانی آزاد است و بیشتر کارمندان دولتی تفاوت معاش خود
را با درامد تجار ملی از طریق گرفتن رشوه مساوی می سازند در حالیکه خبر
ندارند که حالا شرایط بازار آزاد است و دولت ما نیز به بازار آزاد پیوسته و
شرایط بازار آزاد را در داخل ادارت تطبیق نموده است و کسی به کسی کار ندارد.
به همین ترتیب تاسیس اتحادیه ها نیز از خصوصیات بازار آزاد است، اما درین
مورد کمی کم کاری صورت گرفته و اتحادیه رشوه خواران اندکی دیرتر تاسیس شده
است. هرچند تلاشهای از جانب مامورین ارشد دولتی صورت گرفته بود که اتحادیه
رشوه خواران گسترش بیشتر یابد، مگر تا هنوز همه ماموین عضواین اتحادیه
نگردیده و یگان مامور بی عرضه هنوز هم رشوه نمی گیرد. بعضی مامورین پایین
رتبه و کم درآمد ادعا دارند که درین اتحادیه تنها مامورین عالی رتبه شامل
اند چون شرایط شمولیت بر اساس درامد اسعار خارجی است و تا وقتی مامور عواید
اسعاری نداشته باشد و در بانک ها ی خارج از کشور حساب باز نکرده باشد نمی
تواند عضو این اتحادیه شود.
تعدادی از مامورین پایین رتبه هم که عواید اسعاری دارند و تا هنوز عضو این
اتحادیه نشده اند، گفته اند که نصاب اعضای این اتحادیه قبلا از مامورین
بلند رتبه تکمیل گردیده و پیشنهاد دارند که در نصاب این اتحادیه تجدید نظر
شود تا آنها نیز بتوانند عضو این تحادیه شوند و در انتخابات صنفی اتحادیه
اشتراک نمایند و برای کسب پست ها و مقامات ارشد دولتی رقابت کنند.
بعضی اعضای سابقه دار این اتحادیه عقیده دارند که نباید دروازه این اتحادیه
بروی همه باز باشد و هرکس با هر درامدی بتواند عضو این اتحادیه شود، بلکه
باید برای عضو شدن معیاری موجود باشد. آنها هم چنان رشوه خوارن خورده پا را
که یا با پول افغانی رشوه می گیرند و یا هم پول شان در داخل کشور است و همه
مردم متوجه می شوند که روز تا روز سرمایه این افراد ازدیاد می یابد ملامت
می نمایند وآنها را واجد شرایط شامل شدن این اتحادیه نمی دانند.
آنها استدلال می نمایند که همین رشوه خواران کم درامد اند که سبب شده اند
مردم درمورد اعضای اتحادیه رشوه خواران بد گویی کنند و به بعضی اعضای این
اتحادیه بی حرمتی نمایند و انها را رشوه خور بگویند و تحقیر نمایند، در
حالیکه عضو این اتحادیه نباید برای سد جو یا اعمار منازل رشوه بگیرد بلکه
عضو این اتحادیه باید برای ساختن فابریکه یا خرید ملکیت های بزرگ ملی رشوه
بگیرد و سرمایه گذاری نماید. اگر او در خارج از کشور به عنوان سرمایه دار
معرفی نباشد به هیچ صورت نباید عضو این اتحادیه شناخته شود. در غیر این
صورت هیچ فرقی بین کسی که با معیار اتحادیه های بازار ازاد کار می کند و
کسی که برای سیر کردن شکم خود فعالیت می نماید، نخواهد شد و مردم هم برای
شناختن بازار ازاد و معیار های دموکراسی مشکل پیدا خواهند کرد.
اسد 1388
«»«»«»«»«»«»
ادبی ـ هنری