نعمت الله تُرکانی
دوستی و دشمنی
در محیـــط ما فـــضای گـــرم یاری، تنــــگ بُود
قصــــــه و هــــر گفتمان گــرم ما، از جنگ بُود
هـــــر که را بینی غــــمی دارد بدل از بیکسی
قـــلب ها بشکسته و چهــــــــره پر از آژنگ بُود
نُخــــــبگان شهر از غفــلت به خود پیچـــیده اند
افتخـــــار فکـــــر شان از چــرس یا از بنگ بُود
از دروغ و خدعه و از مکـــــر میسازند سخن
پیش اهــــل خبــــره میگویند این فـــرهنگ بُود
پیش ما لاف حقیـــقت نیست حرف مُفــــت کس
بین نامـــــردی و مـــردی راه صـــد فرسنگ بُود
گـــریه و زاری و از خـــود رفتـــن مـردم ببین
زندگی ریتـــــم غـــم انگیزی ازین آهــــنگ بُود
***
« بس که دلخون گشته ام از دست یاران دو رنگ»
« دوست دارم هر کسی در دشمنی یکرنگ بُود»
30 اگست 2009
«»«»«»«»«»«»
ادبی ـ هنری