سید همایون شاه (عالمی)
نام ِ جانان
ز لب ِ گلاب عرفان چه شراب ناب ریزد
زر ِ عشق و نور و معنی به من آفتاب ریزد
خط راهنمای ِ سیرم شده بارشی ز پروین
به قدم قدم ببینم دل ِ ماهتاب ریزد
رخ ِ گلبن ِ خیالم شده رهنورد ِ معنی
که به رنگ رنگ برگم ز گل ِ گلاب ریزد
پُر عشق گشته جودش ز جلال ِ پُر نمودش
که ز سایه ی وجودش شب ِ من شهاب ریزد
همه جای ظل ِ عطفش شده پهن از عنایت
به سوال ِ مستمندان ز عطا جواب ریزد
به کمین ِ حرمت ِ او دل ازین جهان بریدم
که نوید ِ آشنایی به من ِ خراب ریزد
دل ِ جام ِ جم نمایم به کجا قرار گیرد
که ز دیده ام به دامن درّ ِ پُر عناب ریزد
سر ِ بی بهای خود را به رهش نهاده بودم
ز دم ِ جلای تیغش چه صفای آب ریزد
به هوای ِ نور ِ مهرش شده ام چسان منور
که بچشم ،هر دو عالم چو یکی حباب ریزد
به مقام ِ نام ِ جانان برسیدی ای (همایون)
که زدود ِ حسرت ِ تو دل ِ پر کباب ریزد
6 سپتمبر 2009 م
وزیر اکبر خان مینه
کابل – افغانستان
«»«»«»«»«»«»
ادبی ـ هنری