شــکرالله شـــــیون
تمـــــرین عــــرفان
(اهداء به مـــادرم)
جان چـو ز تن میرود، مــن پی جان میروم
در طلـــبِ جــانِ جـــان، رقــص کنــان میروم
نـی بشـرم، نـی مـلک، زعشـق ویـم کف زنک
مــــژده وصـل او را، کــف زنـــــکـــان میروم
عشــق چـو در جان فتـد، چــرخ بـه ســبحان فتد
عشـــق مــرا میبـــرد ، چــرخ زنـــــان میروم
مسـتک و د ستک زنان، خـیزک و جستک زنان
ســوی مه و مشــتری، خـــنده کـــــنان میروم
شــوق به جان می فتد، غـــم به زیـــان میفتد
تـــن به میــان مـیفتد ، من ز مـــیان میروم
مــاه بــود خـوشتـــرک، جـــشن گرفــته فــلک
صــف زده حــور و ملک، صف شکــنان میروم
طــبله بیــارید و چنــگ، دهــل بیــارید و زنــــگ
زنـــگ نــماید شــــرنگ، من تنه نان مـیروم
"شــیونِ" ما مــیرود ، ســوی لقــا میرود
مــن به قــدمهــای وی ، بــوســه زنــان میروم
ستراسبورگ/ فرانسه
۰۱/۰۳/۲۰۰۳
«»«»«»«»«»«»
ادبی ـ هنری