راهب سٌجانی
تویی تنها
اگرموجی منم دریااگرکوهی منم صحرا
اگرباشی گل خارا منم جانا ترا بویا
اگرباشی مرادشمن اگردشنام دهی برمن
ویازخمی زنی برتن ندارم شکوهءجانا
اگررانی مراازخویش دلم راگرکنی صدریش
شوم عاشقترت ازپیش که عشاقراتویی سودا
اگرشهدم دهی یاسم اگردردم دهی یاغم
ویانیشم زنی هردم نگیرم دل زتویارا
دلم راگرکنی محزون مراازقلب خودبیرون
اگرخوانی مرامجنون منم مجنون تویی لیلا
اگرگردی زمن بیزاررقیبم راگیری گریار
نگیرم دست زتودلدارمرامقصودتویی تنها
تویی تنها مرادلدارتویی دانندهءهرکار
تودرمان دل بیمارتوتسکین منی شیدا
تویی تنهامرام من تویی درج کلام من
به توگرددتمام من زتوگردیده ام پیدا
تویی سلطان تخت من تویی مضمون سخت من
زتوپیروزبخت من بی توناکامم ورسوا
تویی باغم تویی راغم توسودای دل داغم
تومهتاب شب زاغم تو مشعل همه دنیا
به دربارت ادیب بودم بتوگرچه قریب بودم
زعشقت بی نصیب بودم منی بیچاره تنها
اگرچه دل فریب استی مراجانارقیب استی
توراهب راحبیب استی که محبوبی دل مارا
آخربه انتظارتو
آخربه انتظارتوچشم کورمیشود
کم کم مردم دیده بی نورمیشود
اشک غمم زدیده ومژگان چومیچکد
هرقطره اش به جان من ناسورمیشود
بوسی بزن ازکرم برریش «دل همین دمم»
فرداچه سودکه جسمم درگورمیشود
دیگرمرنجان ومرا ازفراق تو
بازآ که دل افسرده ورنجورمیشود
برمن بدم چون نسیم صباای بهارنو
ازدل ببررنج وغمم که غمخورمیشود
شيخان عصرماغلام پوند و دالراند
این دوچوبیندازی همه مزدور میشود
فتوابه ناحق دهنددالرچودهی برایشان
برعکس دین گویندو منشورمیشود
فریادای خدازدست این شیطان صفتان
هرکذبشان درره دین دستورمیشود
زندان غم گشته شهربیتوشهریارمن
بازآکه غم برشهردل فغفورمیشود
مجنون گذشت ورفت نوبت ما رسیدکنون
دور دور راهب است که مشهورمیشود
خونډکوي
ستادلب بوسه جانان دیره په ماخونډکوي
راکله شراب دلبان په پسرلیکی نشاخونډکوي
ستادشین سترګی څه جادولړی جانانه وایه
چه وګوری خپ خپ په زړه می آشناخونډکوي
چه زه تنهایم ستاڅخه جدایم نورڅه وایم
تنهایی ستا په یادمی شام وسبا خونډکوي
رازه رازه نګاره زړه می دی بیقراره
نازکوه نازی یاره ستانازپه ماخونډکوي
ياره زه تاجیک یم پشتومی دیړه زده نه دي
رازه وایه پشتولنډی ستاپه ژغ صنماخونډکوي
ته شایسته دپسرلی ګلانو څخه ښکلی یی
رازه کینه په کشی می چه تماشاخونډکوي
چه په ګلشن رازی ګلانوتته تعظیم کوي
چه لب په خنده وباسی ټولو دنیا خونډکوي
يارمی وایه راهب ستاشعرونه بامزه دي
په زړه می کارکوي نورمی بیاخونډکوي
«»«»«»«»«»«»
ادبی ـ هنری