صالحه رشیدی
عدالت؟
شب سيا هي امد
غنود بسترش
ازظلمت کوچۀ تنگ
عدالت کوچید به كوه وبرزن
عاطفه دلگیر شد
باده ها لبریز از خون
لاله ها خشکید از رنگ
جام ها نگون شد ز آّب
صداقت تیر خورد احساس زخم دید
به بي رحمي ها غريد بر جاده هاي تير خورده و و يران
شب بود , تيره وتار
دزد ها به دستور اجانب
مي دريد قلب انسان را
مي دويد هر دم به بالين رادمردان
از بخت ما
شفق فرار كرد به هي هي دزدان
در عقب ميله هاي زندان
تصويري از عدالت
خورشيد , مهتاب حلق أويز بود
از اعدام سياره ها
مهر وعاطفه با نفرين فرار كرد
با عبور از مرز هاي بسته
به قلعه هاي تنگ هجرت رسيدند
«»«»«»«»«»«»
ادبی ـ هنری