(بهانه)
خسته از درد
لبخند خوشی مرده به لبهای من امشب
ویرانه شده با ز چه د نیای من امشب
ای درد خدا را نکنی هیچ رها یم
پیچیده یی در رنج سرا پای من امشب
ای خواب کجا یی که رهایم کنی ازدرد
باز هم که تو یی اوج تمنای من امشب
خواهم به غزل شرح دهم حا ل خرا بم
بی نظم شده جمله سخنها ی من ا مشب
عمری به خیال توبشد حیف وصد افسوس
دیگر نبود رنگی به رویا ی من امشب
ای غم بگذارم که دگرخسته ام ازدرد
افسرده شده خاطر تنها ی من امشب
مردم ز ریا کاری و بی مهری ایام
جزخون جگرنیست به صهبا ی من امشب
شمعم که به نا بودی خود گریه کنم زار
امید د گر نیست به فر دا ی من امشب
آخر تو ( بهانه) ز خوشی حرفی نداری
تا چا ره کند اشک چو دریای من امشب
9-5-09
ملبورن
«»«»«»«»«»«»
ادبی ـ هنری