سید همایون شاه (عالمی)
کاروان ِ اشک
همچو لاله داغ در دل چشم ِ گریان در قفس
بلبلم لیکن به دورم از گلستان در قفس
سنبل و نسرین بچینم در خیال ِ نرگسش
گلبن تصویر ِ رویش گشته بستان در قفس
کی رسد آن روز میمون تا ببینم عارضش
میشمارم لحظه های را پریشان در قفس
تا بگویی درد ِ دل را از دهان ِ غنچه ات
چشم بر در انتظارم سینه ویران در قفس
حسرت بال و پرم را ازمن ِ مسکین مپرس
در هوای روز وصلت من بزندان در قفس
میتپد چون بسملی در پیچ و تاب اندر فراق
دل چو طفل زار گرید همچو نادان در قفس
کاروان ِ اشک دارم پیش رو وقت ِ سحر
تا ببینم هر شبی را خواب ِ نیسان در قفس
شعله ی برق وصالت رعد میزد در دلم
سایه یی ابر ِ فراقت کرده باران در قفس
نا امیدی نا (همایون) است در بند ِ گناه
میرسد این روز های تلخ پایان در قفس
فبروری 2006م
افغانستان
نهال ِ هوس
منما عمر ِ خود زوال ِ هوس
مکن این دل اسیر ِ جال ِ هوس
به خدا نیم ِ جو نمی ارزد
این همه شوکت و جلال ِ هوس
مردمان غرق ِ بحر ِ نفس ببین
بس که پُر زیب شد جمال هوس
هر دو دنیا به باد غم داده
آن که کرده است اشتغال ِ هوس
عشق امید بخش ِ هر دو جهان
مرگ طوفان ِ انفعال ِ هوس
واژگون است در تمام ِ امور
در حباب ِ حیات حال هوس
آنکه اندر فراق ِ عشق تپید
نرود هیچ در وصال ِ هوس
شاهراه ِ قناعت است بزرگ
یاس آورد از کمال ِ هوس
در همه عمر انتظار چرا ؟
تا ببینی گهی هلال ِ هوس
خلوتی ما و ذکر یار بس است
نه پری دارم و نه بال هوس
عشق آخر دهد (همایون) بر
بار کی میدهد نهال ِ هوس
جنوری 2006م
افغانستان
«»«»«»«»«»«»
ادبی ـ هنری