ودود فضلی
دنـیـای عـجـیـــب
بستـه گردد آن دکانی کو به نیــرنگ کار کرد
کهـربـا زیـر تـرازو آرد چــون ریگـزار کـرد
خـاک بـر چـشـم غـریـب و بی نـواوزار کـرد
از حـقـوق خـالـق و مخـلـوق او انکــار کــرد
خویشتن رسوای عالم بر سر بازار کرد
کـفـش اگـر نـاسـاز باشـد پـای آیـد در فـغــان
یاراگر نادان باشد نیست مصون جسم و جان
بخـت اگـر یـاری نمایـد گـرگ گـردد پاسـبان
مـارانــدر خـانـه ی عـصـفـور سـازد آشـیـان
رهروی این جمله را چندین بار تکرار کرد
یــارهــر جـائیی مـا امـشـب چـه زیـبـا آمـــده
بـا دو چـشـمـان سـپـیـدش روبــه آســا آمــــده
بــا هـمـه نـادانـی اش اکـنـون چــی دانـا آمـده
هــم رکاب خـواجـه بـوده خـواجـه هـمتا آمـده
مـرحـبـاچـی رونـقـی درکـُـلـه ودسـتـارکــرد
چـاپـلـوســـان زمـانــه بـیـش تـنـازی کـنــنـد
درهــوای سـازمطـرب دمـبـدم بـازی کـنـنـد
بهـرارضاء امـیـرازهـرکــه غـمازی کـنـنـد
دُمزنی باصاحب خـود همچنان تازی کـنـنـد
شـیخ گشـت ازکیسـه مالی کاین چنین کردارکرد
حاجـت قاضی نباشـد گربـه وجـدان بنگریـم
نام وجدان رانـدانـیـم سـوی کاهـدان بنگریـم
بهـردنـیـاوهـوسهـاهـمچــوحـیـوان بنگـریــم
بیغـم ازسودای عالم مست ومسـتان بنگریـم
وای بـرحالـی کـه بـرمـا اعـتـبـارِ یـارکــرد
آبِ گـنـده شـــد روان تــا قـلـب دریـا بـشکـنـد
کـــَودنـی گـیـرد تـبـرازعـاقــلـی پـا بـشـکـنـد
بـی خِـرَد بالای مـرکـب رســم دنـیـابـشکـنـد
((بخت اگرسستی کنـد دنـدان بـه حـلوابشکند))
خـواب شـدبخـت رسـا ایـن انجمن بیدارکرد
می نـزیـبـدجـای بـلبـل گـربُــوَد زاغ وزغـن
ازوجـودش پـاره میـسـازد زغــم گـلها یخـن
سـبزپـوشـان درختـان زرد پـوشنـد پـیـرهـن
کـم شـنـیـدازعـنـدلـیـبـان نغـمه آهـوی ختـن
عـاشـقـان دل شکـسـته ترک این گلـزارکرد
این فضای گلـشـنـم آخـرچنـیـن درخاک شـد
گــَرد ازسـُــم سـتـوران بـــردرِافـلاک شــد
دلـربای بی حـیـا ام بی سـرو بی بـاک شــد
ایـن دل محـزون فضلی بیـشتـرغمناک شـد
لاجــرم ایـن قـصـه درج دفـتـراشـعـارکـرد
«»«»«»«»«»«»
ادبی ـ هنری