سید همایون شاه ( عالمی)
کاروان ِ اشک
آب حیوان دیده ام من در لب ِ شیرین ِ تو
دل ربوده از بر ِ ما ناز ِ پُر تمکین ِ تو
جان دهم در پیش پایت از عروج شوق دل
یک نگاهی گر فتد از چشم ِ نازک بین تو
دربهار ِ عارض ِ تو رنگ و بوی تازگیست
در خیال ِ رنگ رنگم خاطر ِ رنگین ِ تو
منظر ِ این آسمان را زهره یی روشن تویی
در شب ِ من آمده از پرتوی زرّین ِ تو
یکشبی از هجر ِ تو در ناله ها گریان شدم
در قطار ِ اشک دیدم چهره ی پروین ِ تو
با کنایه گفتمت از عشق چندین داستان
عاشقی را راه نبوَد هیچ در آئین ِ تو
آتشی افروختی اندر دل ِ بی تاب ِ من
کی اثر دارد فغانم در دل ِ سنگین ِ تو
چشم ِ امیدت (همایون) لحظه ی غافل مباد
کاروان ِ اشک دارد چهره ی غمگین ِ تو
4 اپریل 2009 م
وزیر اکبر خان مینه
کابل - افغانستان
بخت ِ همایون
ای به زور عشق شوری در جهان انداخته
چلچراغ ِ عاشقان د ر آسمان انداخته
پرتو ِ معموری ام را بر گرفته از نهاد
مسند ِ ویرانی ام را در زبان انداخته
خرمن ِ پُر آرزو را آتش ِ پنهان زده
تا فراق ِ بی وصالی در میان انداخته
ریزش ِ باران ِ اشکم در چمنزار ِ جنون
سنگ ها بشکسته همچون پرنیان انداخته
دامن ِ عجز ِ بیانم درطلب بگرفت دست
قصه های راز دانی در بیان انداخته
جام ِ رنگینی شرابی از می ِ عشقم رسید
تا میان ِ داستانم سر گران انداخته
کعبه و بتخانه یکسان شد بعشقش در نظر
تا به خاک ِ کوی ِ خود در آستان انداخته
قصهء لیلی ومجنون رنگ و بوی نو گرفت
محمل ِ اشکم بدون ِ ساربان انداخته
نکته نکته در زمین و آسمان دارد نظر
هر جهت آئینه دیدم پاسبان انداخته
بخت ِ من آمد (همایون) تا که راز آرم برون
عشق چون فرهاد و مجنون در نهان انداخته
5 اپریل 2009 م
وزیر اکبر خان مینه
کابل - افغانستان
«»«»«»«»«»«»
ادبی ـ هنری