بشیر مومن
مغرورغاټول
په سل هاوگلونه می سپارلی خاوروته
په سل هاو تنکی غاټول می سپارلی خاوروته
پرهغی کرخی چی لمر وزری غوړوی
په سل هاو دکوترو خیل می سپارلی خاوروته
ای مغرورو بی با کوغرزی و غاټولانو
وس ما ټول خپل هغه غرور سپارلی خاوروته
ای بارانه رااووره وه یو څو څاڅکی
پرهغی لوړو چی یاران می سپارلی خاوروته
هره شپه
هره شپه
د آسمان تر څنگه ځم
اود وریځوتر څنگه کینم
خو څوک نشته
ماته اوائی
هغه ستوری چی ترڅنگمی ناست وؤ
سپوژمی چی ماته لاس خوزاوه
اووژمی چی سندری ویلی
اوس چیره دی
«»«»«»«»«»«»
ادبی ـ هنری