سید
همایون شاه عالمی
حسب
ِ یار
آه ِ آتش پاره ام را همچو خاکستر ببر
زین محیط ِ فتنه کاران عالم ِ دیگر ببر
خانه تاریک است لیکن شمع تاریکم نگر
گشته آخر قطره قطره پای همچون سر ببر
شیخ ِ ما از آتش ِ دوزخ هراسان میشود
گشته جسم ِ خاکی ِ من آتش ِ اخگر ببر
تا مراد ِ خویش بستم بر امید ِ حسب ِ یار
نیست پروا از گژیی چرخ بازیگر ببر
لرزه ام افتاد در تن تا شنیدم حرف ِ او
صوت ِ بازار جهانرا رو ز پشت در ببر
من دلیل ِ آمدن را سخت کردم جستجو
در کمان ِ عقل نَبوَد تیر آنسو تر ببر
عجز آمد در سرشتم قطع کردم هر طمع
دیگر از اسباب ِ دنیا لشکر و افسر ببر
در بلندی های فکرم رفت عقلم زیر چاه
محتسب ! فریاد کمتر پیش ِ گوش ِ کر ببر
کم بجو حال ِ (همایون) از کمال ِ دل شدن
تا نافتد پرده از غم کاغذ و دفتر ببر
جون 2007م
نورستان - افغانستان
تلخی فرقت
مرا ز شوق ِ تمنای وصل یار مپرس
ز عاشقان خزان دیده نو بهار مپرس
حدیث زلف و قد یار پیش ما کم گوی
ز اشک دیده ی مشتاق ِ بیقرار مپرس
نه یک منم که شهید م ز چشم ِ کافر او
بنقد دیده ی ایمان کشته صد هزار مپرس
نگاهی گرم نمود و لبش به خنده فشاند
به دل خلید از آن مژه های خار مپرس
فدای ِ دختر ِ کابل شوم که فتنه نهاد
ز چشم ِ نرگس جادوی فتنه کار مپرس
به فنّ عشوه چنان برده دل ز عاشق خود
گدای ِ کوچه ی اویم درین دیار مپرس
به جوی اشک ببینم نمای ِ سرو قدش
چنانچه قمری ِ دل ناله کرده زار مپرس
به وصف قد بلندش شود سخن کوتاه
دگر ز کم سخنی های بیشمار مپرس
الاهی ! بخت ( همایون ) شود ز قند لبش
بیا ز تلخی ِ فرقت تو بار بار مپرس
فبروری 2006 م
افغانستان
تبدیل ِ رخ
این قدر منت کشیدن از خس و هر خار بس
از فریب و جور ِ رندان گشته ام بیزار بس
تا حیّا را پیشه کردم مردمی احمق شمرد
کاسه ی صبرم سر آمد این قدر آزار بس
در بلندی های چهره فطرت ِ پستی نهان
گوشه ی تنهای بهتر ، دیدن اغیار بس
رخ بدل دارند مردم شش جهت در نفع خویش
خون مکیده بیشتر از گرگ تا کفتار بس
دوستان ِ ظاهری را پشت سر تیغ ِ زبان
خواب اگر بودم عزیزان گشته ام بیدار بس
چون رخ تمساح دیدم در خواص ِ هر دنی
خم گذشت ازدرب ِ پست و شد کمر افگاربس
عزت ِ کم ظرف کم کن میکند تحقیر ِ تو
گردن ِ این مرکبان را از طلا افسار بس
نیکی هایم شد مبدل در بدی آمد بلا
سیرت ِ چون آب ما را آستین و مار بس
از ریا کاران دهری چشم مردی باز گیر
میبرد گر صدق ما را تا به پای ِ دار بس
ای (همایون) گوشه بنما خویشتن از مردمان
خون دل از بسکه خوردی گشته یی بیمار بس
دسامبر 2006 م
افغانستان
«»«»«»«»«»«»