ودود فضلی
نـوروزفـال سعـادت
روزنـوروزاســت سَـیـلِ مخمـل صحـرا کـنـیـم
آشـنـایـی بــاغ وگـلـشـن نــرگــس شـهــلاکـنـیـم
خـویـشـتـن را هـمـنـوای بـلـبـــل شـیـــدا کـنـیـم
بــرقــدوم نـیـک نــوروز هـلـهـلــه بـرپـاکـنـیـم
فــال خـوشـبخـتـی زنـیـم
وبـاده درمـیـنـا کـنـیـم
روضـه ی شــاه ولایـت خـیـلی دلـداران شـدنـد
دامـن کـارتــه سـخی مـملـو زعـیـاران شــدنــد
جـابـرانـصارولی شــاهِ شـهـیـدخـنــدان شــدنــد
چهـره ی زرد چمـن رنگـین زگلـزاران شــدنـد
جـنـده ای شـیـرخــدا را
مـرد و زن بــالا کـنـیـم
شـیره ای گنـدم مـیان دیگ ها می خورد جوش
نـغـمـه وآهـنـگ هــای نـاب مـی آمـــد بـگـوش
سمنک درجـوش میگـفـتـنـدوبـودنـد درخـروش
ازمـنِ بیچـاره هــم ایـن نکـتـه را گـاهی نـیوش
بهـرایـن گم گشـتـه
ی خـود بـازدست وپا کنـیـم
گـرتهی بـاشـد ز زر ایـن کیسه های ما چه باک
جـام وحـدت سـرکشـیـم با یکـدیگـراز آب تـاک
حـاصل گـلـشـن بـیـایــد ازوصال تخــم وخـاک
کـیسـه هـارا پـرکـنـیـم از دولـتِ دل هـای پـاک
زیـن خزیـنه هـم چـنان حاتـم
سخاوت ها کـنـیـم
ظلمـت دل هـای خـود را بـرفــروزیــم نـورهـا
گـاهی ویـرانش نسـازیـم خـانــه ی عصفـورهـا
آوریـــم ازبهـــریــاران شـیـــره ی زنـبـــورهـا
مـرحــم الـفــت گـذاریــم دانــــه ی نـاســور هـا
تـا مگـربغـض وحـسـد را بـیـشتـررسـوا
کـنـیـم
کـوکـوی قـمـری نـــوای هـمـزبــانـی میـکـشــد
قـاغ قـاغِ زاغ رنـج بـــــد گـمــانـی میـکـشـــد
بـلـبـــلِ بـیچـــاره داغِ نـــا تـــوانــی میـکـشـــد
عـنـدلیـبـان غـصـه هـای صـد زبـانی میـکـشــد
بـا وجــود صـد زبـانـی یـک زبان پـیـدا کـنـیـم
تـوچـرا تــومیـشـوی و مـن چــرا مـن مـیـشـوم
تـوچــرا یک چـارکی ومـن چــرا مـن مـیـشـوم
تـواگـرآتـش شـَـوی مـن همچـوروغـن مـیـشـوم
کاش تـوجانـم شــَوی مـن هـم تـرا تــن مـیـشـوم
"فضلی" ازبهرخـدا چـشـمان خـود
بـیـنـا کـنـیـم
«»«»«»«»«»«»