محمد اسحاق فیاض
Mif_1967@yahoo.com
زمستان، پایان جنگ یک ساله و آغاز
رنج فقیران
زمستان آمد و افغانستان سفید پوش شد. این خبر از دوجهت برای مردم خوشحال
کننده است و آن را به عروسی تشبیه می کند که لباس سفید برتن کرده است. زیرا
اولین شکرانه این است که با سفید پوش شدن افغانستان جنگ یک ساله به پایان
می رسد و جنگ جویان به خواب و استراحت گاه زمستانی می روند. برف نعمتی است
که روایت گر پایان خشونت ها و نبرد های یک ساله است.
این سنت بیش از بیست سال است که در افغانستان رایج بوده است، مردم در
زمستان از جنگ دست می کشند و به استراحت گاه زمستانی می روند. برای مردم
هرسال تقریبا سه ماه روزهای سکوت غریوگلوله ها است، سکوتی که طبیعت مجبور
شان کرده تا در به استراحت گاه زمستانی بخزند.
مردم آنجا که در 9 ماه سال در مرکز نبرد ها بوده اند و در مناطق ناامن و
آشوب زده زندگی می کنند، همیشه آروز دارند که زمستان زودتراز قبل فرارسد
ویا ای کاش همه فصول زمستان و یخ بندان باشد تا دیگر خشونت طلبان و جنگ
جویان آرامش شان را با غریو تفنگ و گلوله برهم نزنند و نقش آتش و قساوت را
در سرزمین شان به تصویر نکشند.
امسال با آمدن برف سنگین در بسیاری از ولایت های افغانستان در واقع پایان
جنگ یک ساله اعلام شده است و جبهات نبرد از جنوب گرفته تا مشرقی و اطراف
ولایت کابل به خواب زمستانی فروخواهند رفت. هرچند که یکی از کارشناسان غربی
چندی قبل اعلام کرده بود که طالبان آن قدر قوی شده اند و به تجهیزات مدرن
مجهز شده اند که بتوانند در زمستان نیز به نبرد با دولت و قوای بین المللی
بپردازند و این جبهات را همچنان گرم نگه دارند.امابا همه این پیش بینی ها
بسیاری از مردم افغانستان خوشحالند که با آمدن برف و سفید پوش شدن
افغانستان، سرزمین شان تسلیم طبیعت شده و جبهات نبرد را سرد کرده و به خواب
زمستانی فروبرده است.
شکرانه دیگر بخصوص برای ولایات کوهستانی کشور این است که افزایش برف مساوی
با فزونی نعمت و ترسالی برای فصل آینده و کشت آینده است، دهقانان وقتی رقص
دانه های برف را می بینند که با ناز و کرشمه فرود می آیند، خود به وجد می
آیند و تصویری از مزارع سرسبز در ذهن شان مجسم می گردد. تصویری که گرسنگی
را روایت نمی کند.
اما از سوی دیگر آمدن برف و سرما و کولاک روایت های مرگ را نیز باخود دارد
با خود دارد و مساوی با مرگ غربیان است زیرا در پی بارش برف در مناطق مختلف
افغانستان، بسته شدن راهها و سرمای شدید، زندگی را برای خانواده های فقیر و
بی سرپناه مشکل شده است. مقامات در ولایت دایکندی، در مرکز افغانستان می
گویند بارش برف باعث بسته شدن راهها شده و روند ارسال کمک به این ولایت
فقرزده را قطع کرده است. والی دایکندی گفته است، بیش از دو هزار تن مواد
غذایی را نهادهای دولتی و سازمان جهانی غذا به این ولایت فرستاده اند، اما
روند انتقال چند هزار تن مواد دیگر که قرار بود به این ولایت فرستاده شود،
به حال تعلیق درآمده است.او گفت هیچ وسیله ای برای پاک کردن برف و گشودن
راههای کوهستانی دایکندی و جود ندارد و نهادهای دولتی این ولایت به کمک
مردم پاکسازی راهها را با وسایل دستی آغاز کرده اند.ظرف چند روز اخیر در
این ولایت از ۲۵ تا بیش از ۶۰ سانتی متر برف باریده و فرود آمدن برفکوچ (بهمن)
در راهها مشکلات را بیشتر کرده است.پیش از این سازمان کمک رسانی آکسفام
هشدار داده بود که گرسنگی در برخی از ولایتهای افغانستان، از جمله دایکندی
خانواده های فقیر را در معرض خطر قرار داده است.همچنین فرمانده پولیس ولایت
بغلان در شمال افغانستان می گوید ریزش برف در این ولایت خانواده های مهاجر
و بیجاشدگانی که در اطراف شهر پل خمری پناه گرفته اند را با مشکلات زیادی
مواجه کرده است.آقای سیدخیل می گوید این خانواده ها که بیشتر شامل مهاجران
بازگشته از ایران و پاکستان و همچنین خانواده های بیجا شده داخلی می شوند،
با کمبود مواد سوخت و سرپناه مواجه شده اند. مهاجران بازگشته از پاکستان در
ولایت تخار نیز می گویند سرما و بی سرپناهی زندگی آنها را با مشکلات مواجه
کرده است. آنان می گویند از دوماه به این سو هیچ منبعی به آنان کمک نکرده
است. در حالی به گفته آنان، هیچ منبع درآمد دیگری هم ندارند.زمستان سال
گذشته سرما و گرسنگی در این کشور جان حدود هزار نفررا گرفت. امسال نیز برخی
از نمایندگان شورای ملی و نهادهای کمک رسان در مورد افزایش گرسنگی و سرما
در این کشور هشدار داده اند.
هم چنین حبيب الله رئيس شوراي ولايت غزني می گوید: از دو روز بدينسو راه
چهار ولسوالي بشمول ولسوالي هاي، اجرستان، جاغوري، مالستان و جغتو را مسدود
کرده است. بر اثربرف باري هاي دو روزاخير مردم اين ولسوالي ها به کمبود
مواد غذايي روبرو شده اند.
بر اساس آمار منتشر شده حاکی از آن است که در حال حاضر شش میلیون افغان در
معرض خطر گرسنگی قرار دارد. طبق گفته وزیر زراعت کشور ما برای این تعداد از
گرسنگان ومبارزه با گرسنگی در این کشور، به دو صد هزار تن گندم نیاز
است.اما برخی از نهاد ها آماری را منتشر کرده اند که نشان می دهد در
زمستانی که مردم افغانستان در پیش رو دارند بیش از یازده میلیون نفر از هم
وطنان ما در معرض خطر کمبود مواد غذایی قراردارند.
به هرحال این آمار ها نشان می دهد که گرسنگی و فقر در زمستان سردی که در
پیش رو داریم به بزرگ تهدید برای مردم در ولایت های مختلف افغانستان تبدیل
شده است.
آکسفام یک نهاد امدادرسان بریتانیایی در گزارشی اعلام کرده که گرسنگی در
برخی مناطق افغانستان تهدیدی جدی است. نهاد پژوهشی بریتانیایی گرسنگی در
افغانستان را "تهدیدی بزرگتر از شورش" در کشورما خوانده و خواهان اقدام بین
المللی برای رساندن مواد غذایی برای هزاران افغان نیازمند شده است. براساس
این گزارش بیش از هشت میلیون نفر در افغانستان به دلیل کاهش محصولات زراعت
در این کشور و افزایش بهای مواد خوراکی در جهان، زمستان امسال با مشکل شدید
کمبود مواد غذایی مواجه خواهند شد.اکسفام هشدار داده اگر جامعه جهانی پیش
از فرارسیدن زمستان، برای حل کمبود مواد غذایی اقدام نکند، مردم افغانستان
با مشکلات بیشتری مواجه خواهند شد.هم اکنون در اغاز زمستان گرسنگي و فقر
چندين ميليون از هموطنان ما را در چندين ولايت تهديد مي كند، دراين میان
ولايات دايكندي و بدخشان دو ولايتي است كه بيشترین فقر و گرسنگي در آن
مشاهده شده است.به گفته مقامات دولت افغانستان کمبود مواد غذایی از یک سو و
خشکسالی طي سالهای اخیر در برخی مناطق این کشور، میزان فقر در افغانستان را
بالاتر برده است.
افغانستان يك كشوركوهستاني است كه زمستان هاي سرد و سوزناك دارد، براين
اساس كوهستاني بودن اين سرزمين وفقرعمومي سبب شده است كه سرماي زمستان
ماههاي بحراني در زندگي آنان باشد.
دردنياي مدرن امروز امكانات زندگي را همراه با رفاه و آسايش در سرد ترين
نقطه دنيا فراهم كرده است، سرزمين هاي نزديك به قطب جنوب وقطب شمال سرد
سيرترين سرزمين هايي است كه به بیش از بيست درجه سانتي گراد زير صفرمي رسد،
اما تكنولوژي مدرن امروز چنان آسايش و رفاه را براي مردم اين سرزمين فراهم
كرده كه سرماي چندين درجه زير صفر را هرگز احساس نمي كنند. اما سرماي
زمستان افغانستان كه هرگز با سرماي مناطق ياد شده قابل مقايسه نيست، سخت
ترين شرايط زندگي را براين مردم تحميل كرده است.
باتوجه به خشك سالي بهار و تابستان در اين سال مردم افغانستان در اين فصل
زمستان با مشكلات و دشواري هاي بيشتري نسبت به سال هاي گذشته مواجه خواهد
بود، زيرا خشك سالي سبب شده كه ميزان فقر عمومي بالا تراز سالهاي قبل باشد
واين مردم براي تامين سوخت و امكانات گرما زايي براي سپري كردن روز هاي
سردزمستان دچار مشكلات فراوان باشند.
به هرحال فصل زمستان دوران سختي براي عموم مردم در افغانستان است و در شهر
ها كمبود سوخت يكي از مشكلات اصلي اين مردم به شمار مي رود و متاسفانه مواد
سوختي ازقبيل چوب، تيل وگازهرسال گران وگران تر مي شود ودولت نيز توان
كنترول افزايش قيمت ها راندارد و بسياري از مردم مجبور مي شوند كه در سرماي
زمستان بسوزند و بسازند.
بي جهت نيست كه گذراندن فصل سرما و برداشتن صندلي به جشن و سرورسنتي مردم
تبديل شده است و پايان زمستان نويد بخش زندگي گرم است.
اكنون با توجه به اين وضعيت، دولت افغانستان بايد در قدم اول برنامه امداد
رسانی مواد غذایی را در ولایت های دور دست مانند دایکندی و بدخشتان به صورت
فعال به مورد اجرا بگذارند و در قدم دوم روي قيمت هاي مواد سوختي از قبيل
چوب، تيل و گاز كنترول شديد اعمال نمايد و از بالا رفتن بي رويه قيمت ها
جلوگيري نمايند و اجازه ندهد كه قيمت هاي سوخت به قدر سرسام آوري بالا برود
و مردم توان خريد آن را نداشته باشند، تا بارديگر چون سال هاي گذشته شاهد
نباشیم. و درقدم سوم آمادگي هاي لازم براي پیشگیری ازحوادث طبيعي داشته
باشند و به زود ترين فرصت به كمك هوطنان عزيز بشتابند.