صا لحه ( ر شیدی )
از شب می ترسم
زندگی من همچوشب تار
غصه ها در شب است
تکرار ، تکرار
شب ها درانتظارصبحدم
شفق ندمید از طالع من
بی خبر
از سر زمین بخت من فرار کرد
شب همچو سا یه به د نبا لم
هراسان وسرگردان می تپد
از روزنه امید د ل کند م
خسته و نا گزیر
از شورو غوغا و نا امنی ها
به آغوش شب پناه برد م
مآ نوس شد م با شب تیره وتار
وپیام داد از سکوت و آرامش
شب را بهتر یا فتم
ز صبح غم انگیزوپر از ما جرآ
صبح حا دثه ها وانطارها وبمبارد ها
صبح سوگوارشد ن
به مرگ هموطنان
عید غربت
در این جا
نه شور وهلهله است
نه شاد باش ومبارک
به شهر ماتم زدهء
سکوت ، سکوت
یادم از عید وطن آمد
ماند نگاهم به در
تا شنوم آواز از بیگانه های با هم آشنا ،
در این دیار آشنا بیگانه شده
من از خود بیگانم
کجاست مادر و پدر دستش بوسم
مبارک گویم به خواهر وبرادر
در اغوش گیرم فرزندانم
چشم در انتضار وگوش به نوا
عید سپری شد و ایام گذشت
ماندم درغربت
7 / 12 / 2008
«»«»«»«»«»«»