محمد زرگرپور
کنایه ها
به شور و د ا د نگویم ، نگفته ها پید ا ست
در ا ین جها ن که پر ا ز ا لتها ب و پر غوغا ست
غبا ر ننگ و بلاهت ا ز ا ین کویر ستم
نشسته بر سر و رو یی که نفرتی گویا ست
سکوت مدهش طفلان و آ ه پیهم و ا شک
کنا یه ها ی عذ ا بند و سو ژه ها ی عزا ست
سرود و ضجّه ء نا با ورا ن خطّه ء ننگ
شعا ر ملتهب زا د ه ها ی بی فرد ا ست
شکست و خجلت و بی آ برویی و تحقیر
نصیب شب زد گا ن جها ن غم آ را ست .
«»«»«»«»«»«»