ساغررشیدی
از نغمه های سرد چکاوک ها ،
چنان دلگیر می شوم
واز برگ ریزان خزان ،
مآیوس ونومید ،
از کوچیدن پرستو ها،
باز غم ها را احساس میکنم
واز ویران شدن لانه های شان ،
تباهی عاطفه و انسانیت را
وگر صید تیر جفا شوند
در دریای وحشت غرق میشوم
از رنگ زرد طعبیت
وجسد نیم جان پرنده ها ی معصوم
نابودی دنیا را احساس میکنم
نفرین بر ظلم
و وحشت *
25/11/2008
«»«»«»«»«»«»