(سعادت پنجشیری)
ای درخت!
ترکیبی از نیایش و نوری تو ای درخت
ایستاده در قیام وحضوری تو ای درخت
تقویم دردی از خم و پیچ زمانه ها
تا بوده سربلند وجسوری تو ای درخت
چون ساقه ی تجلی ِعشق و مراد وسعی
از میوه های پخته وغوری تو ای درخت
بهر نوا و نازش آواره مرغکان
بس مهربان وسبز وصبوری تو ای درخت
ای قامت تو آیتِ تفسیر رنگ ها
با رنگ رنگ رنگ چطوری تو ای درخت؟
در هر بهار، رایت فتحی به شانه ات
در اعتلای ساز و سروری تو ای درخت
تسلیم باد وبارش و برقی نه گشته هیچ
از عجز سینه سای بدوری تو ای درخت
تا از گداز عاطفه، نی ناله میکند
در برگ برگ نامه سطوری تو ای درخت
ای ماندگار وادی الفت نواز مهر
با جلوه های ناز وغروری تو ای درخت
تا همزبان باغ و بهار و ترنمی
سرشار مهر و مست وغیوری تو ای درخت
تو عزت تمامت نام و نشان ما
درسرزمین شعر، شعوری تو ای درخت
«»«»«»«»«»«»