محمد زرگرپور
طلسم
ا ین سر زمین طلسم کبود ا ست
تیر گی
با سقف های گنگ تهی با ر
غمفزا ی
سطری ز نو حه
ضجّه ء شو مرده ها به شب
هرگز پدید نیست
نقشی ز آ ه طفل یتمی
گویا ز یا د بر ده خودش را
معنای د رد با ر حضورش را
بر گیسوا ن خا طره های بلند
د ور
بر پشته ها ی خو ن ز ده
بر سنگ فر ش کو چه و بر سر در سرا ی
گویی نما د گو نه نوشته ا ند :
ا ین سر زمین طلسم کبو د ا ست
بی کلید !
مستو جب بغا و ت و رجم ا ست
بی د لیل !
و ینک د و با ر ه د ست پلید ی
ر نگین به آ ز ، ننگ ، به تز و یر
آ ور ده سا یه ها ی د روغین را
پیچید ه د ر طلسم پلشتی
تا طر ح بخشد آ نچه غر یبه ا ست
تا مسخ سا ز د آ نچه خد ا یی ا ست
ا ین شهر
ا ینک طلسم مد حش بی ر بطی ا ست
ا ز ز شتی ، د رو غ و وقا حت
ا ز بر د گی ، شرا ر ت و د ز د ی
و ین فصل
فصل غا ر ت ا ند یشه ، نو ر ، عشق
ا یما ن و عد ل ، شو ر و طها ر ت
د ز د ا ن ا میر قا فله ، مفتی ، خطیب ، ا ما م
منبر مکا ن ا من به بوز ینگا ن گنگ
ا ین سر زمین طلسم کبو د ا ست ؟ !
ا ین شب د را ز ؟ !
و قصه ء نمرود هم چنا ن ؟ !
«»«»«»«»«»«»