محمود جعفري
روي برگ نشسته اي
شبنم
گندم غرق عرق مي شود
ازباد
**
كفش هاي تهي
مورچه ها
از من بالا مي روند
**
كلاغك بر بام
سگ پارس مي كند
**
ابر باران مي گيرد
زنگ تو...
**
سرمة چشمانت
دامنم پر مي شود
از گل
***
دريا
روي دستم
تشنه
غربال خاك
«»«»«»«»«»«»