سید همایون شاه عالمی
نوید عید
آمد نوید ِ عید و مه ِ نو جوانه زد
نور و فروغ عشق به گیتی کرانه زد
دیگر هراس ِ محتسبم نیست دوستان
آهنگ ِ لطف ِ یار بگوشم نشانه زد
جانان که برق داد به ابری ز رحمتش
در لاله های دشت جنون آب و دانه زد
خوان عروج فیض بگیتی چو پهن کرد
در ماورای عشق سَمَک را بهانه زد
از آسمان عرش فرو ریخت بحر علم
تا در زمین ِ عشق وفا آشیانه زد
عالم بشور و شوق فتاد از نهاد عشق
از شرق تا به غرب رهی در میانه زد
لبهای خشک و معدهء خالی به عشق یار
آتش ز شوق ِ مهر به دل ها زبانه زد
دست ِ سخای مردم مستغنی باز شد
پای ِ قیود ِ لطف که دست ِ زمانه زد
همچون گدا بیا و دو دستت بلند کن
زآن رو که دزد عشق متاع ِ خزانه زد
عید ِ سعید ِ فطر مبارک به دوستان
کآن یار مهربان ندا عاشقانه زد
نازم صدای ِ قلب (همایون) ِ عشقباز
زلف سخن به شعر ترش همچو شانه زد
19 سپتمبر 2008
وزیر اکبر خان مینه
کابل - افغاتستان
در دری
لفظ دری که سراسر هنر است عسل و قند بگو یا شکر است
رودکی کرد سخن را چو بلند شاه سامانی در او سایه فگند
به بخارا بنوشتند دری تا به هند آمده این خط زری
ساخت محمود ازین بخت جوان چهار صد شاعر دربار زمان
تا که فردوسی برآورد ز بحر ز صدف باز کشید درّ و گهر
بحر آورد از آن پیر هرات کشف اسرار بکردی برکات
نصر فارابی ز امواج ِ سخن گل همی داد به صحرا و دمن
سرّ نو ریخت سنائی به ادب مهر عرفان بدرخشید به شب
نوبت عشق به عطار رسید منطق الطیر به ابحار رسید
مولوی آتشی ا ز شمس گزید ره اسرار ز عشاق برید
نغمه ی حافظ و سعدی برسید صبح عشاق به عالم بدمید
شور استاد سخن نغمه گداخت دل ِ بوستان و گلستان بباخت
گورکانی به سمرقند رسید تا از او زاده و فرزند رسید
به هرات آمدی سلطان حسین دری شد نور همانا که به عین
نورالدین جامی ِ ابوالبرکات بحر معناست از او در حرکات
بابر آورد همین تحفه به هند بنوشتند دری در همه سند
نقش کردند عمارات ظریف به دری نیست بگوئید حریف
وصف این بحر نیاید به زبان کوته سازیم سخن را ز بیان
من ( همایونم ) ازین لفظ دری
شغل من گشته از آن نامه بری
23 دسامبر 2005
کابل افغانستان
جام جهان بین
گر قصه ی آن جام ِ جهان بین کنم آغاز
ابحار ِ پُر از گوهر ِ رنگین کنم آغاز
هنگامه ء عشق آمده در قالب جان گشت
باریست سبک بال چه سنگین کنم آغاز
افشانده چنین مشک به اطراف دو گیتی
از هند و سمرقند، و یا چین کنم آغاز
در قالب نظم است پُر از معنی ِ دلکش
سرّ است به هر نکته کدامین کنم آغاز
هرکس نشد از عشق او را مُرده بخوانید
بر مرده دلان سوره ی یاسین کنم آغاز
نیلوفری قوسین که گهواره ء عشق است
تحریر ِ عروج اش خط زرین کنم آغاز
تحسین نگنجد به صفات ِ رخ ِ دلدار
بر منکر عشاق چه نفرین کنم آغاز
گر چند منم گَرد رهی کوچه ی عشاق
من فاتحه بر زاهد ِ خود بین کنم آغاز
هر دانه ز مژگان گهری نور (همایون )
در دامن شب ریخته پروین کنم آغاز
جنوری 2007 افغانستان
آبرو
ز چشم خویش برآور میی شبانه بریز نگاه گرم بکن شور ِ عاشقانه بریز
چو گلخن است ز هجرت فضای خانه ِ دل ز عطر زلف بکن گلشنی بخانه بریز
دلم فتاد به دام بلای زلف شبت بیا ز مطلع انوار خود فسانه بریز
دو لب برقص بیاور چو موج گل بنمای به شعر خشک من آهنگ جاودانه بریز
مکدر است تمام جهان بروز و شبم ز نور ِ عارض ِ مهرت به آشیانه بریز
شهیر عشق تو ام باک نیست مرا تو آبروی مرا گیر و در زمانه بریز
ز هجر یار( همایون ) چنین به مهجوری
سرشک سرخ به دامن تو دانه دانه بریز
منتظر
بحر دل بیتاب به توفان کنم امروز موج سخن عشق تو باران کنم امروز
در دیده ء بیخواب زنم خون دلم را در دامن پُر مهر تو گریان کنم امروز
من منتظر راه تو باری که بیایی در پات بمیرم همه آسان کنم امروز
یا بسمل راه ِ تو شوم همچو شهدی یا سایه ازآن سرو خرامان کنم امروز
از هیزم یاد لب همچون شکر تو در گلخن دل آتش ِ هجران کنم امروز
بشکفت اگرغنچه لبت همچو گل سرخ دیگر چه هوای گل و بستان کنم امروز
یک بار ( همایون ) اگر آن حسن بتابد
این کدر دل ِ خویش درخشان کنم امروز
«»«»«»«»«»«»