محمد زرگرپور
ما یه
د ید ه ا م د ر سکو ت ا و غوغا
نا ی بشکسته ، د ل ولی د ریا
نا مه ها ی چکید ه ا ز د ل شب
خوا ند ه ا م بس ، ورق ورق تنها
ا ین زمین ا ز غرور ما سر مست
ما ز پیما نه ء خیا ل ، ا ین جا
دا ستا نها ی طر فه ا ی خوا ند یم
ا ز پر و با ل و سا یه ء عنقا
نا له ء ز خم د ید ه می جو یم
نکته ها ی نگفتهء پید ا
شهر آ شو ب ا لفت آ هنگی
مید هد مستی ا م ا ز آ ن بها
آ سما ن ا ز ترا نه پر شد ه ا ست
چشم عشا ق ا ز می و مینا
ا ز سحر تا ستا ره می بخشند
عا ر فا ن جا م بیخو د ی بر ما
عطر بیدا ر ی ا ست و طر ح گد ا ز
ما یه بی نیا ز یی فر د ا .
«»«»«»«»«»«»