سید همایون عالمی
راز نفس
خوابیده قدرت است ز یزدان در نفس
اعمال گوی باشد و چوگان در نفس
این رهنورد سالک پیمانه پُر ز می
کی اعتماد دایمی بتوان در نفس
انسانیت درخت بوَد مردمان چو برگ
پوشیده راز عشق به انسان در نفس
هرمیوه رنگ و طمع جدا داشت همچوگل
تا گشته سر نوشت نگهبان در نفس
گه نازک و لطیف شود از عروج ناز
گه همچو سنگ سخت چه حیران در نفس
انفاس ِ لطف ِ یار بیآرد بهار ِ عشق
این است آن بهشت گلستان در نفس
گِرد هوس مگرد درین چرخ کوژ پشت
تا کی به نارسایی پریشان در نفس
تا در غبار عشق امیدی ز آب هست
آتش شود امید ِ نیستان در نفس
این رفت و آمد است درین واژگون سپهر
دو ر فلک زمانه و دوران در نفس
همچون مگس به گِرد هرآن شهدکم بگرد
شوق و خیال خام مگردان د ر نفس
از چشم عاشقان بنگر در امور ِ دیر
خوش بگذرد حیات تو خندان در نفس
تا هست در پیاله ( همایون) شراب عشق
عاشق بمان تا دم پایان در نفس
26 جولای 2008 وزیر اکبرخان مینه کابل افغانستان
سودای جان
دل من در تپش عشق تو بیدار هنوز در دلم یاد گل روی تو گلزار
هنوز
ای تو سرچشمه عشقی و مرا دشت جنون تشنه ی آب طربناک لبت زار هنوز
طالب دیدن تو دیده ی غمدیده ی من مردم دیده ام از چشم
تو بیمار هنوز
ندهی گر ز لبت باده ی مرد افگن خود نه بمیرم چه کنم با سر خمّار
هنوز
آن لب عربده جوی تو مرا خم شراب در دل چشم سخن گوی تو
انکار هنوز
سوختی خرمن هستی و شدم خانه خراب عمر بیتو گذرد بی درو دیوار
هنوز
جان به یک بوسه لعل تو که سودا بکنم دلبرا معامله گرم است و
خریدار هنوز
راست گویم بخدا آتش در دل دادی سخن عشق
تو آرد به لبم نار هنوز
تا که زنده است ( همایون ) ونفس در تن اوست
نگه اش را به نگاه تو سر و کا ر هنوز
هرگز
یاد تو هیچ نرفت از دل پر خون هرگز می نصیبم نشد از آن لب گلگون
هرگز
خنده موج لبت با نگه ات برق و شرار جز شکر نیست ز لبهای تو بیرون
هرگز
سخن عشق برآور ز لب تنگ عقیق نشود بخت ِ فراخ تو
دگرکون هرگز
نکشیده است چو من درد شدیدی ز فراق نه یکی وامق و
فرهاد و نه مجنون هرگز
کاش ای یار نمیگشتی تو دور از برمن تا نمی رفت مرا اشک
چو جیهون هرگز
شعرم ازقامت سروت بسی آراسته گشت ننوشتیم بجز عشق تو مضمون
هرگز
با رخت خنده زند هر دو جهان مست شوم
بی رخت زنده دگر نیست ( همایون ) هرگز
16 سرطان 1387
وزیر اکبر خان مینه
کابل افغانستان
«»«»«»«»«»«»