ظاهر حکیمی
راسره شور مه کوه
راسره شور مه کو خلک به خا ندی
مخ د بیا تورمه کو خلک به خاندی
ستا په عادت پوهیږم نورچپ شه ګلی
جنجال د نور مه کو خلک به خاندی
دستا پخو ا نی مینه د هیر ه شو له
دخپګان زورمه کو خلک به خاندی
هغه خوږی خبری څله اوس نه کوی
لانجه دورورمه کو خلک به خاندی
خبر می واوره ته لږ په وقا ر ووسه
له هرچا پورمه کو خلک به خاندی
د د ښمنی پلمه په ما ا و تا کی نشته
خبر د کور مه کوخلک به خاندی
په خوی عادت باندی نوی خو داسی ته
ځان د مخ تورمه کوخلک به خاندی
دستا یاری پسی یم په هڅه او تلا ش
ځان د مقهورمه کو خلک به خاندی
د یا را نی خبر د همد ا ا وس وکو
اغیارمنظورمه کوخلک به خاندی
خندا او ژړا هر یو ځانته بیل ځای لری
بی ځای غرورمه کوخلک به خاندی
په پښلا ینی د خو ښی خند ا وکو
کار د ترور مه کو خلک به خاندی
کړه پښلا ینی له حکمی سره دا ځل
ژوند دتنور مه کوخلک به خاندی
لر مه خوښه ورته
لرمه خو ښه ورته چه شي زما زما
د زړه می سرد ه راته چه شي زما زما
ورته به یمه ٍثابت خپل په یاری با ندی
را ته قبو له می د ه چه شي زما زما
خوارکی زړه راته هغه په غیږ کی غواړی
په چا پروا می نشته چه شي زما زما
راته په سترګو مد ا م هغه ولا ړه ده
ګورم دهغه خوا ته چه شي زما زما
ځغملی نشومی چه وی دبل په غیږ کی
غواړمی تل وځا نته چه شي زما زما
خوب می په سترګوکی نشته هغه دلاسه
ریباره ورشه ورته چه شي زما زما
مه ځوروه می نور ته چه می زړه ما تیږی
مخ اړوم هر چا ته چه شي زما زما
خدای به می سوال منی چه په قسمت شی زما
لږپه یاری ده سسته چه شي زما زما
خیال د یاری لرمه خاندی څله پر ما
راسره شی نیک بخته چه شي زما زما
به می منی هغه دمی خدمت په خاطر
به لرم سر ا و چته چه شي زما زما
خپل د سوال دپاره ناست حکمی په تمه
به یم تسلیم هغه ته چه شي زما زما
«»«»«»«»«»«»