سالار عزیزپور
تازیانه باد
هراس من
از رستاخیزی نیست
در بامداد قیامت
خورشید خنجری می شود
و زمین شهاب ِ در خون
هراس من
از رنجی ست که می کاریم
بر پناهگاهی که پناهگاهی نیست
و آرزوی دیداری که در تازیانه باد خاک می خورد
«»«»«»«»«»«»