( میهن )
شعر و سرود من هر تا ر و پود من
بود و نبو د من در را ه میهن ا ست
نا م و نشا نه ا م مثقا ل و دا نه ا م
ا ینک ترا نه ام در را ه میهن ا ست
ا صل وجود من مهد سجو د من
آ خر رکو د من در راه میهن ا ست
رزق حلا ل من کسب و کما ل من
ما ضی وحا ل من درراه میهن ا ست
تشویش واضطراب سوزنده چون کباب تا زند
ه با شتا ب در راه میهن ا ست
وین د ست بسته ا م با ل شکسته ا م
سیما ی خسته ا م در راه میهن ا ست
رنج وا لم فزو ن جا ن نیمه درگلون
قصر ا مل نگون در راه میهن ا ست
فر ز ند نا ز من و رد نما ز من
د ست نیا ز من در را ه میهن ا ست
د ا یم به سنگرم د ر خون شنا ورم
گر سینه می درم در راه میهن ا ست
د نیا ی من چنین ا ز حرف را ستین
آ زا د گی یقین د ر را ه میهن ا ست
16 حو ت 1378 فیض آ با د
( ظفر ی )
( حلول ا یا م )
د یریست صف کشید یم پای حلول ا یام
( سالیکه پیشروی است سال خطرنبا شد)
آ ن رو ز ها فرا شد ا ینهم بها ر د یگر
کزامن وصلح و وحدت ما را خبر نبا شد
نه تشنگان عشرت بل د ر کمند جو عیم
زنده ند ید ه ا م من بی چشم تر نبا شد
در گیر و دار میهن وارونه وا ژه ها شد
ا ز نام پا ک ا سلام کس بی ضرر نبا شد
قا نون و آ دمیت رخت ا ز وطن گسسته
تا مهره سفا لین جا ی گهر نبا شد
نا م وکیل و ملت د ر کام تک پرستا ن
ا بقا ی د ولت ما با سیم و ز ر نبا شد
زور آ ورا ن مفتخوا ر بازار گرم دارند
ر وزی فرا بیا ید کس بی کمر نبا شد
ا ین جمع دوزخیان جز پیش پا نه بینند را ه درا ز ما را گو یی گذ ر نبا شد
آ شوب و دسته سازی ا صل ندای حکام پیما ن صحن کعبه هر گز سپر نبا شد
درپشت ا شترخویش سجده کنان سکوتند کز فرق حق و با طل گویی بصر نبا شد
جنگ پلید کشو ر مکر طو یل دا رد
توصیف ا ین و یا آ ن ما را شکر نبا شد
د ر بحر پر تلا طم غوطه زنان روا نیم
هر چند آ ب خیز د ما را حذر نبا شد
ما یوس روزگاریم در بند خوار و باریم
بر ما نه شد میسر آ یا پسر نبا شد ؟
اینست نو بها را ن آ بستن است هر جان
موج ندا ی ملت د ر هسته گر نبا شد
طرح وطنفروشی ازبس به ما سوا رفت
اینک دعا ی ما را قد ری ا ثر نبا شد
آ وا ز ملتم را از عقد ه ها ی خا مو ش
بی پرده بر شما رم تا گوش کر نبا شد
چشم ا مید میهن ما یوس ا زین ذ لیلان
جز قد رت خد ا وند ما را ظفر نبا شد
فیض آ باد دوم حمل 1379
( ظفری )
«»«»«»«»«»«»