همایون « مجید »
برکهٴ شبنم
شاید که سرنوشت ٬
شاید که روزگار ٬
نمیخواست ما به هم
یکجا شویم ودیربمانم کنار هم .
٭ ٭ ٭
شاید که سرنوشت !
این سِفله روزگار ٬
نمیخواست آنکه ما :
باهم نفس کشیم ٬
بروییم وپر کشیم .
چونان هزار عاشق دلداده در جهان
فریاد عاشقانه و مستانه سر کشیم
٭ ٭ ٭
هردو به نوبهار !
همچون بهار درهمه جا پهن و رنگ رنگ
سبز وشگفته چهره وسرشاروشوخ وشنگ
خود را به بال شوخ نسیمی رها کنیم
در برکه های روشن شبنـم شنا کنیم
ازهر زلا ل چشمه ٬ لب تشنه ترکنیم
مستانه پرکشیم وبه هر جا سفر کنیم
٭ ٭ ٭
هردو به نوبهار ٬ هر دو بهار هم
پیچان وعاشقانه شب اندر کنارهم
چون عِشقه های شوخ وهوسبازتاسحر
آهسته وخموش ٬ بپیچیم دور هم
هردو بدورعشق چوبرشاخ نسترن
پیچیم پُرزگل
وَز پایگاه عرش محبت گذر کنیم
درسجده گاه ومعبد شبهای عاشقان
گلبوسه فرش راهِ قبول خطر کنیم
وز آن دریچه چشمکی بر آسمان زنیم
زین روی ورَیب مسخره صرف نظرکنیم
دست دعا بریم برآفاق کاینات
خواهد اگرخدای ٬ جهان رادگر کنیم
تاچند سیل اشک بَرَد گور آرزو ؟
دامان دل به خون زغم عشق ترکنیم ؟
یارب !
دلی زمهرومحبت تهی مکن
خالی زشور عشق روان ِ رهی مکن !
06.10.07
آلمان
محبت خانه
دلم تنگست برای خانهٴ من
برای خانه و کا شـانهٴ من
برای شهر زیبا و دلاویز
نسیم نوبهار و باد پاییــز
برای باغهای سبز و شاداب
نشاط سیر گل درنور مهتاب
برای بلبــل شیـدای گلشــن
سرودِ نغمه خوانِ سرووسوسن
برای جلوه های دختـر تاک
ز لَوث فتنه وریب وریاپاک
برای شاه توت پهن و مغـرور
که چشم بد زباروبرگ آن دور
برای ارغــوان زار بلـنـد ش
که زلف نوبهارست درکمندش
برای کوزه های سرد و لبریز
زلا ل چشمه وسرداب وکاریز
دلم تنگست برای لانهٴ من
محـبت خا نهٴ ویرانهٴ من
13.01.08
آلمان
شلاق باد
نمی دانم ٬ خدا می داند امروز
که آفت برزمین می بارد امروز
چه وحشی باد وبی رحم آذرخشی
سپاه مرگ گویی آمد امروز
تگرگ است این ویا فریاد برگ است
که اینسان از ستم می نالد امروز
سپیدار بلند بر خاک خفته است
زمین و آسمان می نالد امروز
هجوم با د و تیر و تا زیا نه
بروی نوبهاران بارد امروز
18.08.07
آلمان
«»«»«»«»«»«»